Pisanie książki fabularnej. 6 zasad pisania

Pisanie beletrystyki to twórczy proces tworzenia dzieła literackiego, którego celem jest rozrywka, dostarczanie przeżyć emocjonalnych i inspirowanie czytelników. Autor książki beletrystycznej wykorzystuje swoją wyobraźnię, umiejętności językowe i opowiadania historii, aby stworzyć niepowtarzalny świat, postaci i fabułę.

Spojrzmy prawdzie w oczy: fikcja historyczna może być gatunkiem onieśmielającym do pisania. Nieskończenie fascynujące i przydatne, tak. Ale wciąż przerażające.

Jeśli po raz pierwszy zanurzasz się w tym gatunku i czujesz się trochę przytłoczony, lub jeśli jesteś już pisarzem historycznym i szukasz wskazówek, które pomogą Ci przywrócić zdrowie psychiczne, pomoc jest w drodze. Przygotowałem sześć konkretnych wskazówek dla autorów powieści historycznych — co należy zrobić, a czego nie należy robić podczas pisania powieści historycznych.

1. Ustal własny zestaw zasad dotyczących naginania historii dla samej historii i trzymaj się ich. Pisanie książki fabularnej.

Opinii na temat tego, jak dokładna powinna być fikcja historyczna, jest tyle samo, ilu autorów powieści historycznych, a różnią się one znacznie między tymi, którzy uważają dokładność za dodatkowy bonus, a tymi, którzy potrafią być, cóż, trochę pedantyczni. Autorzy historii zwykle martwią się możliwością potępienia, jeśli trochę naginają narrację historyczną, co jest zarówno zrozumiałe, jak i przydatne, ale ostatecznie trzeba opowiedzieć dobrą historię, a nie da się zadowolić wszystkich.

Zamiast martwić się, że nigdy nie nakręcisz historii, sugeruję ustalenie własnego zestawu zasad określających, kiedy naginać historię, a kiedy nie. W ten sposób możesz podejmować sprawiedliwe i spójne decyzje oraz osiągnąć równowagę, której szuka większość czytelników.

 Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc:

• Jest różnica pomiędzy zmienianiem sprawdzalnych faktów a uzupełnianiem luk. Historia jest kompletna zagadki, pytania bez odpowiedzi i luki w protokole. Jeśli nie da się zweryfikować tego, co faktycznie się wydarzyło, masz znacznie większą swobodę w zabawie z historią.

• Historia jest otwarta na interpretację. Dopóki możesz poprzeć swoją interpretację wynikami badań, dobrze jest zaprzeczać obiegowej opinii.

• Wiarygodność ma znaczenie. Jeśli chcesz nagiąć historię, Twoje zmiany muszą być wiarygodne. Na przykład, jeśli chcesz, aby postać historyczna przybyła gdzieś kilka dni wcześniej, niż faktycznie przybyła, nie powinna być w tym czasie, powiedzmy, więziona ani ubezwłasnowolniona. Pisanie książki fabularnej.

• Jeśli postać historyczna jest mało znana i niewiele o niej napisano, będziesz mieć większe pole manewru, niż gdyby jej życie było obszernie udokumentowane. Ale jeśli masz zamiar coś wymyślić, upewnij się, że pasuje to do tego, co wiesz o tej postaci, w tym do tego, jak się zachowywał, jakie miał zainteresowania i jakie wyznawał wartości.

2. Przeprowadź wiele badań, ale wiedz, co uwzględnić, a czego nie w swojej powieści.

Badania to jeden z pierwszych kroków na drodze do zostania autorem powieści historycznych. Oto ostrzeżenie dotyczące bezpieczeństwa: Za chwilę zanurzysz się w mnóstwo króliczych nor. Od starożytnych sztućców po średniowieczne techniki rolnicze – jest wiele rzeczy, o których powinni wiedzieć autorzy fikcji historycznej. Punktem wyjścia są źródła wtórne, ale źródła pierwotne, zwłaszcza listy, raporty prasowe i pamiętniki, są również istotne. Pisanie książki fabularnej.

Nie bój się wypchnąć łódki i odwiedzić niektóre archiwa, a jeśli już to możliwe, odwiedź miejsca historyczne związane z Twoją historią. Jeśli chcesz naprawdę się zanurzyć, możesz przeczytać beletrystykę ze swojej epoki, ugotować posiłek, a nawet spróbować znaleźć autentyczną rozrywkę (lub być może nagrania, w zależności od epoki) muzyki.

Rzecz w tym, że przeprowadzisz wszystkie te badania, a potem będziesz musiał wyrzucić 95 procent z nich. Oczywiście nie usuwaj swoich notatek. Chodzi mi o to, że tylko niewielka część twoich badań powinna faktycznie znaleźć się w twojej książce. Ostatecznie Twoje badania sprawią, że świat, który stworzysz, będzie wydawał się prawdziwy i autentyczny, więc musisz ostrożnie i selektywnie wdrażać drobne szczegóły, aby zanurzyć czytelnika, ale powstrzymaj się od pokusy pokazania na stronie wszystkiego, czego się nauczyłeś. skończyć z suchym tomem książek historycznych, a nie fascynującą powieścią historyczną.

3. Uwzględnij postacie, które łamią konwencje i normy swojej epoki, ale nie zapomnij o uwzględnieniu kontekstu. Pisanie książki fabularnej.

Historia jest pełna wyjątków – ludzi, którzy zignorowali lub odrzucili konwencje społeczne, pokonali zakorzenione bariery polityczne i ekonomiczne lub rzucili wyzwanie panującej mądrości swoich czasów. Można postawić tezę, że błędem byłoby nieuwzględnienie takich osób w swojej powieści historycznej. Jeśli każda z twoich postaci doskonale ucieleśnia kulturę panującą w ich czasach, stracisz zmiany, różnice i niespójności, które zawsze były tak ważną częścią historii.

Większość problemów z przedstawianiem postaci nonkonformistycznych pojawia się, gdy ich niezgodność jest przedstawiana jako normalna, a nie wyjątkowa. Aby przekonać czytelnika, że ​​Twoje anomalie są autentyczne, musisz podać kontekst. Oznacza to pokazywanie przeszkód, konfliktów i ostracyzmu swoich bohaterów. Robiąc to, pośrednio przyznajesz, że są one niezwykłe jak na swoje czasy, jednocześnie zapewniając czytelnika, że ​​mimo to są tak samo prawdziwe, jak każda inna część historii.

4. Nie pisz tak, jakbyś żył w XIV wieku. Pisanie książki fabularnej.

Jednym z paradoksów pisania fikcji historycznej jest to, że w wielu przypadkach dialog powinien być rzeczywiście prowadzony nie być historycznie dokładne. Jeśli zastanawiasz się, dlaczego powiedziałbym coś tak nieprzyzwoitego, oto powód:

Na początku Aleyn powiedział: „Al-Hail, Symond, i-Fayt;
Jak wygląda Twoje wspaniałe życie i Twojej żony?
„Aleyn! witaj - powiedział Simond - mój stanik,
a także John, jak się masz teraz, kiedy tu jesteś? »

Linie te pochodzą z „Opowieści kanterberyjskie” Chaucer”, napisany pod koniec 14 ^idź stulecia i często ich używam, aby przypomnieć ludziom, jak inny był wówczas język. Jeśli twoi bohaterowie rozmawiają ze sobą w ten sposób, większość czytelników odłoży książkę po pięciu sekundach.

Jednocześnie czytelnicy powieści historycznych często naprawdę nienawidzą, gdy współczesny język wkrada się do fikcji historycznej, pozostawiając nas między młotem a kowadłem. Pisanie książki fabularnej.

Odpowiedź na tę zagadkę kryje się w literackiej sztuczce.

Musimy sprawiać wrażenie precyzji, dbając jednocześnie o to, aby język pozostał czytelny i przyjemny. Aby to osiągnąć, autorzy muszą unikać współczesnych kolokwializmów i zachować dużą dozę neutralności językowej, używając słów, które w takiej czy innej formie w historii są tak samo znane, jak dzisiaj. Następnie musisz dodać do tej mieszanki jeszcze kilka archaicznych słów i struktur – nie tyle, aby przytłoczyć czytelnika, ale na tyle, aby sprawić, że historia poczuje się jak w innych czasach. Istotny jest tutaj rodzaj archaicznego języka, jaki wybierzesz – powinny to być słowa i wyrażenia, które będą nadal rozpoznawalne, nawet jeśli nie będą już używane. To wyzwanie, ale może być również zabawne i satysfakcjonujące, gdy wpadniesz w rytm.

Układ książki. Wymagania dotyczące projektowania książek.

Język historyczny staje się oczywiście mniej obcy w miarę zbliżania się do czasów nowożytnych, ale nawet język XIX-wieczny ^idź XX wieku był na tyle inny, że można go było w pewnym stopniu złagodzić dla współczesnego czytelnika.

5. Zintegruj historię z historią. Pisanie książki fabularnej.

В "Opowieść o dwóch miastach" Charles Dickens przedstawia francuskiego arystokratę w swoim powozie, który przebiega ulicą po dziecku, po czym rzuca zrozpaczonemu ojcu monetę i odjeżdża. Scena ta doskonale oddaje uczucia i siły, które dały początek Rewolucji Francuskiej.

Ta scena wskazuje nam drogę, jeśli chodzi o znalezienie równowagi między historią a historią. Zimna obojętność klasy arystokratycznej, nierówność nie tylko pod względem bogactwa, ale także w stosowaniu sprawiedliwości oraz degradacja człowieczeństwa zwykłego człowieka – wszystko to żyje i oddycha w tych liniach. Jednak scena ta nie podsumowuje beznamiętnie przyczyn rewolucji francuskiej. Zamiast tego historia zintegrowany w historię, a Dickens przygotowuje lekcję historii, a my nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Poświęcenie dużej części historii na zapewnienie kontekstu historycznego poprzez ekspozycję lub skupienie się na szczegółach historycznych wyłącznie dla nich samych szybko wystawi na próbę cierpliwość czytelnika. Zamiast tego podążaj za przykładem Dickensa i zastanów się, jak możesz zilustrować historię, zamiast opisywać ją wyczerpująco i próbować płynnie zintegrować drobne szczegóły. Oznacza to, że nie powinieneś wysyłać swojej postaci na bankiet tylko po to, aby pochwalić się całą historyczną kuchnią, którą odkryłeś, lub do zbrojowni, aby móc spisać całą broń. Takie szczegóły powinny naturalnie pasować do fabuły, a nie odwrotnie.

6. Nie nalegaj na dokładność, jeśli spowoduje to brak zaufania (ale jeśli naprawdę musisz, oto obejście).

Paradoks pisania fikcji historycznej polega na tym, że czasami trzeba poświęcić dokładność na rzecz autentyczności. Kiedy natkniesz się na coś, co faktycznie wydarzyło się w historii, ale jest zbyt absurdalne, aby współczesny czytelnik mógł w to uwierzyć, często lepiej jest to zignorować. Czy ci się to podoba, czy nie, wrażenie dokładności jest ważniejsze niż faktyczna dokładność, jeśli chcesz opowiedzieć historię, która zostanie dobrze przyjęta. Pisanie książki fabularnej.

Jeśli jest jakiś aspekt historii, który po prostu musisz uwzględnić w swojej historii, ale obawiasz się, że czytelnik ci nie uwierzy, jest jeden sposób, aby go delikatnie rozbroić: wprowadź jego sceptycyzm do historii. Przedstaw przynajmniej jedną postać, która uzna ją za tak niewiarygodną, ​​jak myślisz, że czytelnik może, a następnie przedstaw inną postać, która ją poprawia. To podświadome szturchnięcie czytelnika, aby przyznał się do jego sceptycyzmu i zapewnił go, że tak, to naprawdę miało miejsce. W mgnieniu oka to może zadziałać.

Więc to są moje plusy i minusy pisania fikcji historycznej. Jeśli zastanawiasz się nad wypróbowaniem tego gatunku lub już zacząłeś i czujesz, że jesteś zagubiony, mam nadzieję, że ten przewodnik pomoże ci pewniej iść do przodu. Nikt nigdy nie mówił, że pisanie jest łatwe, a fikcja historyczna może być gatunkiem bardziej wymagającym niż niektóre, ale jest warta odrobiny wytrwałości.

 АЗБУКА