Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?

Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną? Aby jakakolwiek powieść naprawdę wciągnęła czytelników, autor musi zwracać szczególną uwagę na rozwój postaci. Nawet jeśli piszesz książkę pełną historii, w której występują postacie robotów, człowiek czynnik będzie rezonował z czytelnikami.

Załóżmy, że wybierasz jedną z dwóch książek do następnej lektury. Pierwsza opowiada o podróży na nowo odkrytą planetę. W drugiej pojawia się podróżnik kosmiczny, który całe życie spędził w podróży do odległego świata. Urodził się na statku i tam umrze, nigdy nie stawiając stopy na Ziemi ani nie docierając do planety, do której wytyczył swój kurs. Kiedy statek wyląduje, to jego dzieci wylądują na nowym lądzie, nie on.

Obie książki łączy podstawowa koncepcja podróży kosmicznych, która może zaintrygować Cię od samego początku. Ale w drugiej części widać, jak bohater decyduje się na intrygujący zestaw praktycznych rzeczy и problemy psychologiczne: ktoś, kogo osobista podróż cię zachwyci. Jeśli jego charakter rozwinie się subtelnie i głęboko, będzie mógł się zmienić книгу od podstawowego wydania science-fiction po klasykę gatunku.

 Aby napisać taki znak, potrzebujesz:

1. Uzasadnij powód istnienia postaci, ustalając cel fabularny i motywacja charakteru.
2. Upewnij się, że Twoja postać ma zarówno mocne strony, jak i и słabe strony
3. Nadaj charakterowi konflikt zewnętrzny i wewnętrzny
4. Zdecyduj, czy postać jest statyczna, czy dynamiczna
5. Dawać historię postaci
6. Rozwijaj zewnętrzne cechy swojej postaci, aby uczynić ją wyróżniającą
7. Spraw, aby Twoja postać wyróżniała się charakterystycznymi manierami.
8. Przeprowadź badania, aby uczynić postać wiarygodną
9. Unikaj największego błędu w rozwoju postaci

Każdy krok pomoże Ci stworzyć głębię charakteru, od środka. Pod koniec tego procesu powinieneś być w pełni świadomy swojego wielowymiarowego charakteru. Nie martw się — w tym poście przeprowadzimy Cię przez każdy krok, aby Cię tam doprowadzić.

Zacznijmy od wewnętrznego rozwoju charakteru. Możesz myśleć o wewnętrznym rozwoju postaci jako o koncentrycznym okręgu wywodzącym się z głównych celów i motywacji twojej postaci. Wszystkie inne wybory dotyczące charakterystyki, których dokonasz, od tła po to, jak zmieniają się w czasie, będą opierać się na tych dwóch kluczowych elementach.

1. Określ cele postaci i motywacje fabularne. Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?

Obecnym celem Twojej postaci jest to, dlaczego ta historia istnieje i dlaczego warto ją opowiedzieć. Tego właśnie chce Twoja postać od fabuły książki i co przyczyni się do jej wewnętrznej podróży. Bez niego cała fabuła byłaby zupełnie płaska.

Rzućmy okiem na kilka przykłady celów postacie:

• Celem Harry'ego Pottera jest pokonanie Lorda Voldemorta.
• Celem Bilba jest pomoc krasnoludom w odzyskaniu królestwa Ereboru.
• Celem Hamleta jest pomszczenie zamordowanego ojca

Harry kontra Voldemort (Zdjęcie: Warner Bros)

Ponadto istnieje motywacja aby osiągnąć cel swojej postaci, czyli „aby”, które nadaje mu znaczenie. Jakie wewnętrzne i zewnętrzne wpływy kierują ich pragnieniami? Być może, oczywiście, ale nie sam.

Na przykład:

• Celem Harry'ego Pottera jest pokonanie Voldemorta... zapewnienie bezpieczeństwa czarodziejskiemu światu i znalezienie wyjścia z morderstwa jego rodziców.
• Celem Bilba jest pomoc krasnoludom w odzyskaniu królestwa Ereboru... dodanie przygody do jego wygodnego życia i przekazanie poczucia domu i przynależności do tych, którzy nie w domu
• Celem Hamleta jest pomszczenie zamordowanego ojca... udowodnienie, że nie jest on nawiedzającym go duchem i pokazanie, że potrafi działać zdecydowanie.

Jeśli jesteś poza wszystkimi usilnie starając się osiągnąć cel swojej postaci, spróbuj zapytać: „Co sprawi, że postać będzie szczęśliwa lub usatysfakcjonowana swoim życiem?” To jest ich motywacja. Następnie zadaj sobie pytanie: „Co mogli zrobić, aby osiągnąć to szczęście?” To jest ich cel.

Jeśli celem twojej postaci jest nawiązanie kontaktu ze swoim dawno zaginionym rodzeństwem, jego motywacja może wynikać z faktu, że jest jedynakiem i zawsze tęsknił za swoim rodzeństwem. Dlaczego? Ponieważ jako dzieci czuli się samotni. Dlaczego? Ponieważ ich rodzice często się przeprowadzali i mieli problemy z nawiązywaniem przyjaźni? Dlaczego? Ponieważ z czasem znudzi im się zbliżanie do ludzi tylko po to, by się pożegnać.

Po rozegraniu tej gry do logicznego zakończenia dowiedzieliśmy się, że postać chce osiągnąć [cel] swojego dawno zaginionego rodzeństwa, ponieważ czuje, że stworzy to połączenie silniejsze niż geografia [motywacja].

Rozwijaj charaktery poprzez ustalanie celów i motywacji. Zapytaj siebie:

• Jaki jest ich cel?
• Czym oni są specyficzne motywy?
• Jak wiele są w stanie zaryzykować, aby osiągnąć swój cel?
• Co się stanie, jeśli po prostu nie będą w stanie osiągnąć swojego celu?

2. Podaj charakterowi konflikt zewnętrzny i wewnętrzny. Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?

To prawdziwa walka dla Froda (Zdj.: New Line Cinema)

Twoja postać stanie się interesująca dopiero wtedy, gdy postawisz kilka przeszkód między nią a jego celem. Gdyby Frodo podszedł do Góry Przeznaczenia, wrzucił pierścień do lawy i wrócił na drugie śniadanie, nie powstałaby z tego zbyt interesująca historia ani zapadający w pamięć bohater. To właśnie przeszkody – armia orków pod dowództwem Saurona i potęga pierścienia nad Frodo, żeby wymienić tylko kilka – powodują konflikt i napięcie w historii. I właśnie dlatego warto ją przeczytać.

W powyższym przykładzie zauważysz, że wspominamy o dwóch konfliktach. Jedno to Frodo kontra Sauron (postać kontra charakter), a drugie to Frodo kontra on sam – jego walka, by nie zgubić się na ringu. Wszystkie postacie muszą przejść wewnętrzny konflikt, który powoduje, że zwątpią w siebie i odzwierciedla konflikt zewnętrzny, przed którym stają. Nawet statyczne postacie, które nie zmieniają się znacząco w trakcie powieści, staną w obliczu wewnętrznego konfliktu – na przykład może się okazać, że Sherlock staje przeciwko tobie w jego desperackich próbach nawiązania kontaktu z ludźmi. Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?
Reedsey identyfikuje sześć głównych typów konfliktów w fikcji. Rozwijając swoją postać, musisz zdecydować, która z nich będzie odpowiadać najbardziej godnym przeciwnikom.

Sześć typów: charakter kontra...

Postać. Na przykład Otello kontra Iago.
Społeczeństwo. Na przykład Winston Smith kontra Wielki Brat w 1984 roku .
Natura Na przykład Robert Neville przeciwko wirusowi w Jestem legendą .
Technologia. Victor Frankenstein kontra potwór Frankensteina.
Nadprzyrodzony. Jack Torrance kontra Overlook "Połysk" .
Ja. Każdy fascynujący bohater staje w obliczu konfliktu ze sobą, ale kilka przykładów to Jason Bourne kontra jego przeszłość, Harry Goldfarb kontra uzależnienie w Requiem dla snu i Bridget Jones przeciwko zwątpieniu.

Rozwijaj postacie poprzez konflikt. Zapytaj siebie:

• Z jakim konfliktem wewnętrznym zmierzy się twój główny bohater?
• Czy staną w obliczu konfliktu zewnętrznego? W jaki sposób to, co wewnętrzne i zewnętrzne, będzie się wzajemnie odzwierciedlać?
• Jak konflikt(y) wpłynie na dążenie bohaterów do osiągnięcia swoich celów?

3. Upewnij się, że postać ma mocne strony и słabe strony.

Całe napięcie w Twojej historii wynika z tego, jak Twoja postać reaguje na zewnętrzne i wewnętrzne konflikty. Kiedy będziesz musiał stawić czoła tym problemom, twoja postać będzie potrzebować obu silne strony I ograniczenia, które grożą ich osłabieniem. Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?

Ikoniczne postacie, które znamy i kochamy, mają zwykle kombinację cech pozytywnych i negatywnych. Na przykład Harry Potter jest odważny i lojalny. Ale jest też uparty i lekkomyślny – przez te wady on i jego przyjaciele narażają się na niebezpieczeństwo. Tymczasem Frodo jest na tyle bezinteresowny, że podejmuje się niewdzięcznej i niebezpiecznej misji. Ale jest także w dużym stopniu zależny od ochrony swoich sojuszników i jest bardzo podatny na uwodzicielską moc pierścienia.

Aby dać swoim uwielbionym fanom coś, czemu mogą kibicować, Twoja postać musi być w stanie pokonać wyzwania, jakie rzuca przed nią historia, niezależnie od tego, czy chodzi o zniszczenie pierścienia, czy ocalenie czarodziejskiego świata. Jednocześnie musisz trzymać czytelników w napięciu. Dlatego musi istnieć realne ryzyko, że Twoja postać poniesie porażkę - padnie ofiarą mocy pierścienia na samym skraju góry. Zagłada lub śmierć w błysku zielonego światła z różdżki Czarnego Pana.

Stworzenie postaci, która ma zarówno mocne, jak i słabe strony, pomoże ci utrzymać napięcie w fabule, ale to nie wszystko — ważne jest również, aby czytelnicy współczuli osobom będącym głównym bohaterem Twojej historii.

Mocne strony Twojej postaci — czy to błyskotliwy dowcip, umiejętność posługiwania się magią wiatru, czy też niezachwiany ośrodek moralny — sprawią, że czytelnicy będą im kibicować, podziwiać ich, a może nawet omdlewać na ich punkcie. Ale nie zapominaj o wadach swojej postaci: powiedzmy o jej lekkomyślności, chciwości i niepewności, która sprawia, że ​​atakują bardziej doświadczonego rodzeństwa. Te właśnie ludzkie słabości ich stworzą rozpoznawalny .

4. Zdecyduj, czy postać jest statyczna, czy dynamiczna. Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?

Istnieje mit, że postacie muszą się radykalnie zmieniać w trakcie opowieści – innymi słowy, być dynamiczne – aby można je było uznać za dobrze napisane. Ale prawda jest taka, że ​​jest wiele wspaniałych postaci, które wychodzą z długiej wewnętrznej podróży niezmienione. Są to postacie statyczne i stanowią całkowicie ważną część twojego repertuaru rozwoju postaci.

Zanurzmy się w idei porównywania postaci statycznych i dynamicznych.

Postacie, które nie zmieniają się tylko dlatego, że są takie

Kapitan Ameryka, Kapitan Nemo i Sherlock Holmes to tylko kilka przykładów postaci, które są nie zmieniaj przez całą powieść. W przypadku Sherlocka to jego niezmienna natura czyni go fascynującą postacią. W przeciwieństwie do wielu z nas nie odczuwa potrzeby dostosowywania się do otoczenia. Dla Sherlocka jest to zarówno siła, jak i słabość: zawsze jest wierny sobie, ale często nie wyciąga wniosków ze swoich doświadczeń. Jest to „tradycyjny” znak statyczny.

Postacie, które przechodzą znaczące zmiany.

Dynamiczny charakter zmienia się w wyniku konfliktów, z którymi się borykają. Może to być zmiana podświadoma, na przykład wtedy, gdy Jack przystosowuje się do wyspy z Władcy much, stając się tak dziki, wyluzowany i „dziki” jak otaczająca go przyroda. Albo zmiana może być bardziej świadoma, jak wtedy, gdy Elizabeth Bennet i pan Darcy pokonują upartą dumę i uprzedzenia w imię miłości. Jest to „tradycyjny” charakter dynamiczny.
Postacie, które nie zmienić, aby zmienić otaczający ich świat. Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?

Elizabeth Bennet i pan Darcy zmieniają się z miłości (zdjęcie: BBC)

Scenarzyści często opierają się na złożonych, dynamicznych fabułach z dużą ilością konfliktów zewnętrznych, aby zrekompensować statyczny charakter głównych bohaterów. Otaczający ich świat może próbować odwrócić uwagę tych bohaterów od ich podstawowych zasad, ale oni powstaną, by spróbować zmienić swoją sytuację. Ten typ znaku zarówno trochę statyczne, jak i trochę dynamiczne: chociaż same w sobie mogą niewiele się zmienić, są przyczyną poważnych zmian. Świetnym przykładem tego typu bohaterki jest Katniss Everdeen z Igrzysk Śmierci. Możesz przeczytać o wszystkich jej unikalnych cechach w naszym poście na temat dynamicznych postaci.

Wzmocnienie głównego bohatera postaciami drugoplanowymi

Często autorzy piszą statyczne postacie drugoplanowe, które służą jako filary, wokół których może rozwinąć się dynamiczna postać. Pomyśl o Atticusie Finchu z „Zabić drozda”: nie zmienia się on wiele w całej powieści. Ale to jego niezachwiana wiara w sprawiedliwość pozwala Scout wyrosnąć z niewinnego dziecka w dziewczynę z silnym poczuciem dobra i zła.

Możesz napisać „folię”: postać kontrastującą z głównym bohaterem, aby podkreślić pewne cechy głównego bohatera. Na przykład folią Harry'ego Pottera jest Draco Malfoy: uprzywilejowany, gdy Harry jest żwawy, egocentryczny, gdy Harry jest lekkomyślnie bezinteresowny.

Rozwijaj postacie, definiując kształt ich łuku. Zapytaj siebie:

• Jak bardzo się zmienią?
• Co ich inspiruje do zmian?
• Czy zmieniają się na lepsze?
• Czy zmieniają się na gorsze?
• Czy zmieniają świat i/lub ludzi wokół nich?

5. Daj bohaterowi przeszłość. Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?

Tak jak Twoja historia przyczyniła się do tego, kim jesteś dzisiaj, tak historia Twojej postaci ukształtowała ją na osobę, którą widzimy na stronie. Powinieneś jak najbardziej rozwinąć przeszłość swojej postaci, ale szczególnie ważne jest tworzenie i skupianie się na wspomnieniach, które dokładnie odzwierciedlają to, co widzimy w historii.

Rozwijaj postacie poprzez ich historię. Zapytaj siebie:

• Jakie momenty z ich przeszłości odegrały decydującą rolę w tym, kim są teraz?
• Czy mają stłumione wspomnienia?
• Jakie są ich najszczęśliwsze wspomnienia?

6. Rozwijaj cechy fizyczne swojej postaci.

Tak, wewnętrzne cele i motywy są „sercem” postaci. Ale to nie znaczy, że musisz później pomyśleć o ich cechach zewnętrznych. Oczywiście fakt, że główna bohaterka ma blond włosy, nie ma wpływu na fabułę. Ale to może pokoloruj reakcje innych postaci na nie. A dla ciebie, jako autora, pomocne może być jedynie posiadanie ich szczegółowego obrazu w umyśle podczas pisania historii.
Na początku rozwoju swojej postaci poświęć trochę czasu na naszkicowanie cech fizycznych głównego bohatera, w tym jego...

• Wygląd: Jak wyglądają? Czy ich wygląd odgrywa rolę w historii?
• Głos: Jak brzmią? Czy mówią z akcentem, czy w nietypowym rytmie? Czy ich głos wydaje się „pasować” do ich wyglądu?

7. Spraw, aby Twoja postać wyróżniała się charakterystycznymi manierami. Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?

Poznanie cech fizycznych swojej postaci nie ogranicza się do wyboru koloru oczu i rodzaju głosu. Aby Twój brązowooki alt wyróżniał się na tle innych brązowookich altów w kanonie literackim, musisz uzupełnić ten profil fizyczny pewnymi charakterystycznymi manierami. W końcu fizyczność postaci wymaga znacznie więcej niż tylko izolowanego opisu jej ciała. Chodzi o to, jak poruszają się w przestrzeni i jak wchodzą w interakcję ze wszystkim wokół nich, od obiektów po inne postacie.

Będziesz chciał pomyśleć o tym, jak Twoja postać reaguje na otaczający ją świat, w tym na nich...

• Styl komunikacji: Jak wchodzą w interakcje z innymi i jak wpływa to na ich relacje? Czy są jakieś osobliwości lub dziwactwa w ich mowie?
• Chód: W jaki sposób poruszają się w środowisku i jaki ma to wpływ na sposób ich traktowania? Czy tłumy nieświadomie gromadzą się, aby oglądać ich gładkie, pełne wdzięku kroki, czy też inni je ignorują, ponieważ ich ciężki krok jest onieśmielający?
• Tiki: co robią, gdy są zdenerwowani? wiedzieć co robić, czy też zemdleją ze zmęczenia?

Le Chiffre blefuje (zdjęcie: Eon Productions)

Niektóre cechy osobowości będą zależeć od sytuacji i pojawią się tylko wtedy, gdy działają pod wpływem silnych emocji. Na przykład Harry Potter, co zrozumiałe, pociera czoło, gdy boli go blizna. Podobnie Nynaeve z serialu telewizyjnego Koło Czasu „ ma tendencję do ciągnięcia warkocza, kiedy jest podekscytowana, a Le Chiffre, złoczyńca Jamesa Bonda z „ Casino Royale" przykłada palec do skroni, gdy kłamie lub blefuje.

Jednakże inne maniery są częścią domyślnego stanu postaci – są równie ważne dla tego, jak je postrzegamy, jak ich kolor. Pomyśl tylko o ciągłych kpinach z Draco Malfoya: to tak samo część jego osobowości, jak jego jasnoblond włosy.

Aby Twoja postać była naprawdę zapadająca w pamięć, powinieneś rozważyć dodanie obu typów manier do repertuaru behawioralnego swojej postaci. Złość nie musi wyglądać tak samo na wszystkich: niektórzy mogą się rumienić jak cholera, podczas gdy inni stają się lodowato uprzejmi, uśmiechając się nieszczerze.

8. Przeprowadź badania, aby uczynić postać wiarygodną. Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?

Jeśli chodzi o rozwój postaci, empatia i wyobraźnia zabiorą Cię daleko. W końcu nie możesz oczekiwać, że czytelnicy dostaną się do głowy twojego bohatera, jeśli nie potrafisz myśleć po swojemu.

Ale powiedzmy, że chcesz stworzyć postacie tak realistyczne, aby sprawiały wrażenie bardziej cielesnych niż zdań, zdolnych do zeskakiwania z kartki i poruszania się bez ciągnięcia ich kończyn za marionetkowe sznurki twojej fabuły. Wtedy będziesz chciał wyjść poza swój umysł i przeprowadzić badania charakteru.

Badanie charakteru ma znaczenie, gdy piszesz o aspekcie swojej postaci, o którym nie wiesz zbyt wiele. Na przykład piszesz brytyjską postać, choć nigdy nie postawiłeś stopy poza Florydą. Będziesz chciał przeprowadzić małe badania, pisząc scenariusz jego dialogu.

Naprawdę nie chcesz doprawiać przemówienia swojego brytyjskiego bohatera amerykańskim regionalizmem. Ale nie chcesz też, żeby to tak brzmiało nie ten Brytyjczyk – nie powinien brzmieć jak wytworny Oksonijczyk, jeśli ma być chłopakiem z Croydon z klasy robotniczej. Dialogi Twojej postaci muszą pasować do ustawionego tła, a to wymaga pewnych badań. Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?

Jak to zrobić? Na szczęście badanie postaci nie musi przypominać pracy szkolnej — może być znacznie bardziej eksperymentalne i nietypowe w swoich metodach. Możesz wpisać w Google „slang croydon” i przeczytać pojawiające się artykuły lub przeszukać swoją bibliotekę w poszukiwaniu książek o etnografii językowej. Ale możesz także oglądać brytyjską telewizję w rodzinnym mieście swojej postaci. Możesz nawet znaleźć lokalnych YouTuberów.

Pamiętaj, że badania są szczególnie ważne, jeśli piszesz postać, której osobowość lub doświadczenia znacznie różnią się od twoich – powiedzmy osobę z innej grupy etnicznej lub osobę cierpiącą na chorobę psychiczną, o której tylko czytałeś.

W takim przypadku badania należy rozpocząć od czytania. Oprócz sprawdzenia faktów – niezależnie od tego, czy jest to artykuł o kulturze Chicano, czy kliniczny opis objawów depresji – rozważ zapoznanie się ze wspomnieniami i osobistymi esejami autorów z odpowiednich grup demograficznych. Dodatkowo możesz rozważyć skorzystanie z usług czytnika prywatności. Pomyśl o nich jak o asystentach badawczych, których zadaniem jest uczynienie rozwoju Twojej postaci tak autentycznym i szczegółowym, jak to tylko możliwe.

9. Uniknij największego błędu w rozwoju postaci.

Do tej pory stworzyłeś postać od środka, przechodząc od celów i motywacji, które definiują jej rolę w historii, do manier, które wyróżniają ją z tłumu.

Gratulacje! Jesteś na dobrej drodze, aby dodać do swojej historii niezapomniany ludzki akcent. Ale twoja praca jeszcze się nie skończyła. Teraz musisz uważać, aby nie popełnić największego błędu w rozwoju postaci: uczynienia swojej postaci zbyt doskonałą. Jak pisać postacie, których czytelnicy nie zapomną?

Mówiliśmy już wcześniej o przekazywaniu mocnych i słabych stron, więc możesz pomyśleć, że jesteś objęty ubezpieczeniem. Twoja postać może być bohaterskim wojownikiem, który zdobył szacunek swojej społeczności, ale ma też pewne słabości!

Równie dobrze możesz być czysty. Ale najważniejsze jest teraz, aby upewnić się, że mocne i słabe strony twojej postaci są dobrze zrównoważone. Nie musisz dopasowywać każdej pozytywnej cechy do równego i przeciwnego słabego punktu. Ale naprawdę chcesz się upewnić, że twoja postać ma pewne wady, które są tak samo ważne jak jej mocne strony.

Załóżmy, że twoją główną bohaterką jest cudowna sylfica o fiołkowych oczach i złotym sercu, która walczy jak Mike Tyson i pisze jak Mark Twain... ale śpiewa jak piszcząca papuga i raz dostała piątkę z matematyki. Niewątpliwie jej głuchota i niezdolność matematyczna są techniczny niedociągnięcia. Ale w sumie są one dość nieistotne.

Jeśli twoja postać ma tylko kilka drobnych słabości, które równoważą jej ogromne mocne strony, jest wszystkim równa się można by uznać za nierealistycznie idealny. Obserwowanie, jak olśniewają Twoją historię, sprawi, że czytelnicy przewrócą oczami lub, co gorsza, będą podejrzewać, że napisałeś je jako ćwiczenie w spełnianiu życzeń.

Upewnij się więc, że twoja postać ma poważniejsze wady, tego rodzaju słabości naprawdę odegra rolę w jego historii postaci. Twoja fioletowooka bohaterka może być odważna i silna, ale gdy stawka jest wysoka, ma tendencję do paniki i popełnia błędy taktyczne, które mogą ją drogo kosztować. Jest tak skupiona na przepowiedni, którą musi wypełnić, że ma problemy z samodzielnym myśleniem. Być może jej skłonność do podejrzeń wobec wszystkich jest przyczyną trudności w zdobywaniu sojuszników.

Dbając o to, aby Twoja postać była nie tylko bohaterem, ale także osobą, jesteś na dobrej drodze do rozwoju postaci. Kiedy już ustalisz te szczegóły, przetestuj swoją wiedzę o głównym bohaterze, wykonując osiem ćwiczeń z rozwoju postaci. Zanim się zorientujesz, zyskasz nowego bliskiego przyjaciela (lub śmiertelnego wroga) – nawet jeśli jest on wyimaginowany.

Cena za wykonanie książek i notesów w formacie A5 (148x210 mm). Twarda okładka

Cena za wykonanie książek i notesów w formacie A4 (210x297 mm). Twarda okładka

Co to jest epilog: definicja i wskazówki dla pisarzy