Równoległość w pisaniu: jak poprawić swoje umiejętności

Współbieżność w piśmie – środek stylistyczny, w którym powtarza się elementy zdania o podobnej strukturze lub treści, aby stworzyć rytm, harmonię i zwiększyć wyrazistość tekstu. Ta technika pomaga uczynić tekst jaśniejszym, bardziej logicznym i przekonującym.

Być może nie zdajesz sobie sprawy, że równoległość w pisaniu może przenieść Twoją kreatywność na wyższy poziom. Jeden z wielu urządzenia literackie i zasad gramatyki, pisarze używają paralelizmu w piśmie z różnych powodów.

Niektóre postacie mogą wnieść wiele linii dialogu skupiających się na równoległości. Niektóre pisarze mogą wyeliminować tę technikę ze wszystkich dialogów zamiast tego subtelnie wplataj to w narrację.

Równoległość jest często stosowana w retoryce, poezji i prozie, aby zwiększyć wpływ na czytelnika, uprościć percepcję tekstu i stworzyć przyjemność estetyczną z jego brzmienia.

Dlaczego w piśmie używa się paralelizmu?

Pisarze używają paralelizmu w piśmie, aby ujawnić związek między dwoma przedmiotami, postaciami, ideami itp. Łatwym sposobem na zapamiętanie jego użycia jest zapisanie samego słowa. Należy pamiętać, że słowo równoległość zawiera dwie litery „l” umieszczone obok siebie: para ll Elizm.

Chociaż równoległość najczęściej podkreśla dwa równoległe aspekty (stąd nazwa), można go również wykorzystać do uwypuklenia przeciwieństw.  

Równoległość w piśmie stosowane z kilku powodów, z których każdy pomaga poprawić jakość tekstu i jego odbiór:

1. Uproszczenie percepcji: Konstrukcje równoległe tworzą rytm i porządek, dzięki czemu tekst jest łatwiejszy do zrozumienia i zapamiętania. Powtarzające się struktury pomagają czytelnikowi lepiej zrozumieć złożone idee.
2. Zwiększ ekspresję: Równoległość sprawia, że ​​tekst jest bardziej wyrazisty, zwiększając jego atrakcyjność estetyczną. Jest to szczególnie widoczne w literaturze i retoryce, gdzie ważne jest nie tylko znaczenie, ale także forma przedstawienia.
3. Podkreślanie kluczowych punktów: Powtarzanie podobnych struktur może podkreślać ważne idee lub argumenty. Pozwala to autorowi wyróżnić istotne fragmenty tekstu i uczynić je bardziej zauważalnymi.
4. Tworzenie rytmu i przepływu: Równoległość pomaga stworzyć strukturę rytmiczną w zdaniach, dzięki czemu tekst jest bardziej harmonijny i muzyczny. Jest to szczególnie ważne w poezji, przemówieniach i innych formach komunikacji pisemnej i ustnej.
5. Wzmocnienie logiki i argumentacji: W argumentacjach paralelizm pozwala pisarzowi przedstawić wiele myśli lub pomysłów w jasnej i logicznej kolejności. Pomaga to wzmocnić pozycję autora i uczynić tekst bardziej przekonującym.

Zatem równoległość służy nie tylko poprawie stylu, ale także zwiększeniu przejrzystości, ekspresji i wpływu tekstu na czytelnika.

Równoległość w pisaniu: błędów, których należy unikać.

Stosując paralelizm w piśmie ważne jest dbanie o poprawność i spójność struktur gramatycznych. Błędy w paralelizmie mogą zaburzyć harmonię tekstu i sprawić, że będzie on trudny do zrozumienia. Oto kilka podstawowych błędów, których należy unikać:

1. Niespójne formy gramatyczne.

Błąd pojawia się, gdy elementy, które powinny być równoległe, nie są spójne pod względem gramatycznym. Przykład błędu:

• „Uwielbia biegać, pływać i jeździć na rowerze”. Tutaj struktury „biegania” i „pływania” nie są spójne. Korekta: „Uwielbia biegać, pływać i jeździć na rowerze”.

2. Równoległość w piśmie. Naruszenie struktury syntaktycznej.

Wszystkie elementy szeregu równoległego muszą być zgodne z tym samym modelem syntaktycznym. Przykład błędu:

• „Planował pojechać na wakacje, żeby przeczytać książkę i spotkać się z przyjaciółmi”. Struktury równoległe są tu przerwane. Korekta: „Planował pojechać na wakacje, poczytać książkę i spotkać się z przyjaciółmi”.

3. Mieszanie różnych części mowy.

Elementy równoległe muszą stanowić tę samą część mowy (na przykład wszystkie czasowniki lub wszystkie rzeczowniki). Przykład błędu:

• „Był znany ze swojej życzliwości i sposobu, w jaki pomagał innym”. Korekta: „Był znany ze swojej życzliwości i pomagania innym”.

4. Równoległość w piśmie. Niespójność czasu czasownika.

Jeśli używasz czasowników w konstrukcjach równoległych, muszą one być w tym samym czasie. Przykład błędu:

• „Uwielbia gotować, czytać książki i podróżować”. Korekta: „Uwielbia gotować, czytać książki i podróżować”.

5. Brakujące elementy w konstrukcjach równoległych.

Należy pamiętać o powtarzaniu niezbędnych elementów gramatycznych, aby zachować paralelizm. Przykład błędu:

• „Lubię nie tylko oglądać filmy, ale także słuchać muzyki”. Korekta: „Nie tylko lubię oglądać filmy, ale słuchać muzyka."

6. Równoległość w piśmie. Nierówna długość lub złożoność wyrażeń.

Jeśli jedna część zdania jest zbyt długa lub złożona w porównaniu z innymi równoległymi elementami, zakłóca to równowagę tekstu. Przykład błędu:

• „Lubi biegać, pływać i spędzać czas na rozmyślaniu o kwestiach filozoficznych”. Korekta: „Uwielbia biegać, pływać i wylęgać się”.

7. Niespójność semantyczna.

Równoległość musi utrzymywać logiczne połączenia między elementami. Jeśli treść znacznie różni się pod względem znaczenia, powoduje to zamieszanie. Przykład błędu:

• „Uwielbia tańczyć, śpiewać i gotować obiady”. Istnieje rozdźwięk pomiędzy sztuką (taniec i śpiew) a gotowaniem. Korekta: „Uwielbia tańczyć, śpiewać i grać na instrumentach muzycznych”.

Unikając tych błędów, możesz użyć paralelizmu, aby stworzyć bardziej przekonujący i rytmiczny tekst.

Przykłady paralelizmu w literaturze.

Współbieżność szeroko stosowane w literaturze w celu podkreślenia idei, stworzenia rytmu i wzmocnienia emocjonalnego wpływu tekstu. Oto kilka przykładów z literatury klasycznej i współczesnej demonstrujących tę technikę:

1. Taras Szewczenko, „Zapovit”.

„Rozchmurz się i wstań,
Przerwij Kaidani
I zła krew wroga
Posyp wolę.”

W tym fragmencie wiersza Szewczenki zastosowano paralelę: czasowniki „wow”, „wstawaj”, „łza” i „posypać” następują po sobie w tej samej formie, podkreślając wezwanie do działania i walka o wolność.

2. Równoległość w piśmie. Iwan Franko, „Kamiennicy”.

„Rozbijamy skałę, prostujemy ścieżkę,
A szczęście spotka każdego, kto stanie na naszej drodze.”

Równoległość wyraża się tutaj poprzez sekwencyjne działania wykonywane przez „kamieniarzy” - rozbijanie skały, wyrównywanie ścieżki. Działania te ukazują upór i trudność walki o lepszą przyszłość, co wzmacnia wizerunek bohaterów.

3. Łesia Ukrainka, „Contra spem spero”.

„Nie, żyję! Będę żyć wiecznie!
W sercu swoim pielęgnuję tych, którzy nie umierają”.

Lesia Ukrainka wykorzystuje paralelizm do tworzenia rytmu i wzmacniania intensywności emocjonalnej. Powtarzająca się struktura („Żyję”, „Będę”, „Jestem w sercu”) podkreśla jej determinację i niezachwianą wiarę w życie i hart ducha.

4. Równoległość w piśmie. George’a Orwella, „1984”.

„Wojna jest pokojem. Wolność to niewolnictwo. Ignorancja jest siłą.”

Orwell wykorzystuje paralelizm do tworzenia paradoksów, podkreślając sprzeczności propagandy w społeczeństwie totalitarnym.

5. Robert Frost, „Zatrzymanie się w lesie w śnieżny wieczór”.

„Lasy są piękne, ciemne i głębokie,
Ale mam obietnice, których muszę dotrzymać,
I mile do przebycia, zanim zasnę,
I jeszcze wiele kilometrów do przebycia, zanim zasnę.

Powtórzenie wersu „I wiele kilometrów przede mną, zanim zasnę” tworzy rytm i podkreśla poczucie obowiązku i niepewności wobec spokoju natury.

6. Równoległość w piśmie. Biblia, Księga Psalmów (Psalm 23).

„Pan jest moim pasterzem; nie będę chciał. Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach; prowadzi mnie nad spokojne wody”.

Teksty biblijne często wykorzystują paralelizm, aby stworzyć rytm i wzmocnić przesłanie duchowe. Powtórzenie struktury podkreśla tutaj troskę Pana o swój lud.

7. Martin Luther King, „Mam sen”.

„Mam sen, że pewnego dnia ten naród powstanie i będzie żył zgodnie z prawdziwym znaczeniem swojego wyznania wiary… Mam sen, że pewnego dnia na czerwonych wzgórzach Gruzji…”

Martin Luther King używa powtórzenia wyrażenia „Mam sen” jako struktury równoległej, aby podkreślić jego centralny punkt i nadać jego mowie rytm oraz potężny wydźwięk emocjonalny.

8. Równoległość w piśmie. William Szekspir, Hamlet.

„Być albo nie być: oto jest pytanie”.

Tutaj równoległa struktura „być” i „nie być” kontrastuje ze sobą dwie przeciwstawne idee, co tworzy napięcie i skupia uwagę na głównym temacie monolog.

9. Charles Dickens, Opowieść o dwóch miastach.

„To były najlepsze czasy, to były najgorsze czasy, to był wiek mądrości, to był wiek głupoty…”

Dickens używa paralelizmu, aby stworzyć kontrast między różnymi aspektami życia. Ta struktura sprawia, że ​​wprowadzenie staje się niezapomniane i poetyckie, podkreślające dwoistość ludzkiego doświadczenia.

10. Oleksandr Dowżenko, „Zaczarowana Desna”

„Ziemia umarła i ożyła. Ludzie pracowali i kochali. Pola rodziły i śpiewały.”

W tym fragmencie paralelizm służy tworzeniu rytmu i podkreślaniu harmonii natury i życia ludzkiego. Wszystkie działania przyjmują tę samą formę gramatyczną, tworząc obraz pokojowego współistnienia natury i ludzi.

Wniosek: równoległość w piśmie.

Paralelizm to potężny i uniwersalny środek stylistyczny, który wzbogaca tekst, czyniąc go bardziej wyrazistym, uporządkowanym i zapadającym w pamięć. Zastosowanie konstrukcji równoległych pozwala autorowi wzmocnić akcenty semantyczne, stworzyć harmonię rytmiczną i ułatwić postrzeganie złożonych idei. Technikę tę stosuje się w różnych gatunkach - od fikcji po oratorium, od przemówień retorycznych po poezję.

Właściwe użycie paralelizmu podkreśla logikę i spójność tekstu, natomiast błędy takie jak struktura gramatyczna czy syntaktyczna mogą osłabić jego siłę oddziaływania. Aby uniknąć tych błędów, należy zwracać uwagę na spójność form i harmonię wyrażeń.

W literaturze światowej, w tym ukraińskiej, paralelizm jest ważnym narzędziem pozwalającym odsłonić głębię uczuć i idei, wzmocnić rezonans emocjonalny i nadać tekstowi artystyczną doskonałość. Zrozumienie i opanowanie paralelizmu sprawia, że ​​pisanie jest bardziej wyraziste i przekonujące, co jest ważną umiejętnością każdego pisarza.

Cena za wykonanie książek i notesów w formacie A5 (148x210 mm). Twarda okładka

Cena za wykonanie książek i notesów w formacie A4 (210x297 mm). Twarda okładka