Geschiedenis van PostScript. Deze pagina's bieden een overzicht van de evolutie van de PostScript-paginabeschrijvingstaal. PostScript is inmiddels ruim 25 jaar op de markt. Dit had een diepgaande impact op de uitgeverijsector en blijft zelfs vandaag de dag een belangrijke industriestandaard.
PostScript is een taal programmeren, dat wordt gebruikt om vectorafbeeldingen en afdrukken te beschrijven. Het werd in 1982 ontwikkeld door John Warnock samen met collega's van Adobe Systems.
Middeleeuwen. Geschiedenis van PostScript
Om PostScript te evalueren, moet u weten hoe de markt werkt voordat deze beschikbaar komt. Als je begin jaren 80 zetapparatuur nodig had, ging je naar Acme-zetters en zij verkochten je een Acme-systeem met een Acme-uitvoerapparaat. Vervolgens krijgt u minimaal twee weken een training waarin u leert hoe u het systeem kunt gebruiken. Het Acme-systeem is niet compatibel met apparatuur van andere fabrikanten. In de meeste gevallen zou het zelfs moeilijk of onmogelijk zijn om gegevens met andere systemen uit te wisselen.
Als u een pc heeft, kunt u deze aansluiten op een matrixprinter, die rastertekens van lage kwaliteit uitvoert. De graphics waren wel te maken, maar de kwaliteit was alleen acceptabel voor de nerds die in die tijd computers kochten.
Het begin is een kopieerapparaat. Geschiedenis van PostScript
De geschiedenis van PostScript begint bij Parc, een onderzoeksinstituut van Xerox. Het was hier dat veel van de computertechnologieën die we nu als vanzelfsprekend beschouwen, werden ontwikkeld. Laserprinter, GUI en Ethernet zijn er maar een paar heldere voorbeelden.
Een van de briljante ingenieurs die bij Xerox werkten, was John Warnock. Hij ontwikkelde een taal genaamd Interpress die kon worden gebruikt om Xerox-laserprinters te besturen. Hij en zijn baas, Charles M. Chuck Geschke, hebben twee jaar lang geprobeerd Xerox ervan te overtuigen van Interpress een commercieel product te maken. Toen dat niet lukte, besloten ze Xerox te verlaten en het zelf te proberen.
Adobe opgericht
John Warnock en Chuck Geschke noemden hun bedrijf Adobe naar de kleine kreek die achter Warnocks huis in Los Altos, Californië liep. Je ziet deze verwijzing soms in wijngidsen op kaarten van de Napa Valley, waar enkele van de beroemdste wijnen van Californië worden geproduceerd.
In eerste instantie dachten Warnock en Geschke erover om zelf een werkelijk krachtige printer te bouwen, maar ze beseften al snel dat het logischer zou zijn als andere fabrikanten tools zouden ontwikkelen om hun printers te besturen.
Het kostte Adobe twintig manjaren om PostScript te ontwikkelen, een taal die kan worden gebruikt om uitvoerapparaten zoals laserprinters te besturen.
1984 - PostScript niveau 1. Geschiedenis van PostScript
PostScript werd uitgebracht in 1984. Oorspronkelijk heette het eenvoudigweg PostScript. "Tier 1" werd later toegevoegd om het te onderscheiden van de latere Tier 2-update.
PostScript is een zeer krachtige taal, wat een beetje lijkt op Forth, een andere computertaal. Vanaf het allereerste begin had PostScript een redelijk krachtig systeem nodig om te kunnen werken. In de beginjaren hadden PostScript-printers zelfs meer verwerkingskracht dan de daaraan gekoppelde Macintoshes.
Het biedt een aantal enorme voordelen die andere systemen niet bieden:
- PostScript is apparaatonafhankelijk. Dit betekent dat het PostScript-bestand op elk PostScript-apparaat kan worden uitgevoerd. Op een laserprinter krijg je een uitvoer van 300 dpi, maar hetzelfde bestand produceert op een fotozetmachine een prachtig scherpe 2400 of 2540 dpi. Voor gebruikers betekende dit dat ze niet langer gebonden waren aan één fabrikant en de apparaten konden kiezen die het beste bij hun doel pasten. Geschiedenis van PostScript
- Elke fabrikant kan een licentie voor een PostScript-interpreter aanschaffen en deze gebruiken om een uitvoerapparaat te maken.
- De PostScript-specificaties (syntaxis) waren vrij beschikbaar, dus iedereen kon software schrijven die dit ondersteunde.
PostScript neemt een vlucht
PostScript was een behoorlijk groot spel voor Adobe, en zonder Steve Jobs van Apple Computer zouden ze de markt niet van de waarde ervan hebben kunnen overtuigen.
In 1985 begon de verkoop van Macintosh-computers terug te lopen, en Apple had echt een geweldige app nodig voor zijn nieuwe kindje. Steve Jobs hield van de technologie van Adobe, investeerde 2,5 miljoen dollar in het bedrijf en overtuigde Warnock ervan een PostScript-controller te maken voor Apple's LaserWriter. Deze printer was vergelijkbaar met de HP LaserJet, maar dankzij een PostScript-controller kon hij pagina's van "compositorkwaliteit" produceren. De LaserWriter kost ongeveer $ 7000. Dit lijkt tegenwoordig misschien duur (en dat was het ook!), maar vergelijk dat eens met de eerste laserprinter van Xerox, die in 1978 500 dollar kostte.
Een computer aangesloten op een krachtige laserprinter zou niet veel indruk hebben gemaakt, maar Apple en Adobe hadden het geluk een derde partner tegen te komen, een klein startend bedrijf dat een applicatie maakte om volledig gebruik te maken van de Mac en LaserWriter. graden. Het bedrijf heette Aldus en hun softwareproduct was PageMaker.
Desktop publishing was geboren en binnen een jaar redde de combinatie van LaserWriter, PostScript en PageMaker Apple en maakte van Aldus en Adobe rijke bedrijven. Linotype was de eerste grafische leverancier die de waarde van PostScript inzag en een reeks afbeeldingen aanbood met een eigen PostScript RIP. Andere fabrikanten volgden al snel en PostScript werd al snel de lingua franca van de wereld. prepress.
1991 - PostScript Niveau 2. Geschiedenis van PostScript
Rond 1991 bracht Adobe de volgende versie van PostScript uit, Level 2 genaamd. Dit was een vrij belangrijke update waar vertegenwoordigers reikhalzend naar uitkeken. prepress.
De belangrijkste kenmerken:
- Verbeterde snelheid en betrouwbaarheid: Limitcheck- en VMerror PostScript-fouten werden verschrikkelijk kort voordat het tweede niveau werd geïntroduceerd. Adobe heeft dit allemaal opgelost door het geheugenbeheer van de code te verbeteren en de code te optimaliseren. Dit leverde ons ook betere prestaties op, vooral bij interleaved scans.
- Ondersteuning voor in-rip-scheiding: RIP's van niveau 2 kunnen een samengesteld PostScript-bestand ontvangen en zelf kleurscheiding uitvoeren. Dit is geen vereiste functie en er zijn zeker functionele verschillen tussen Layer 2 RIP's van verschillende fabrikanten.
- Afbeeldingen decomprimeren in RIP: RIP's van niveau 2 kunnen gecomprimeerde JPEG- en CCITT Groep 4-afbeeldingen decomprimeren.
- Ondersteuning voor samengestelde lettertypen: Dit is belangrijk voor Aziatische landen die grotere tekensets gebruiken dan wij in Europa. Apple had samengestelde lettertypen moeten ondersteunen via QuickDraw GX. Tegenwoordig vind je het ergens in de kast van Apple, naast andere ontdekkingen als OpenDoc en Newton.
- Caching van lettertypen en sjablonen: Saaie zaken zoals het verwijderen van de lettertypecache zijn verdwenen op niveau twee. Patrooncaching werd een paar jaar later gebruikt door onder meer PressWise en Preps.
- Verbeterde stuurprogramma's: voornamelijk LaserWriter 8 voor Macintosh en Adobe PostScript 2.X-stuurprogramma voor Windows 3.1 samen met bijbehorende PPD-stuurprogramma's.
- Verbeterde screeningalgoritmen: dit was voor veel RIP-fabrikanten oud nieuws tegen de tijd dat Level 2 uitkwam.
Langzame adoptie van niveau 2
Adobe heeft een grote fout gemaakt door eerst de Level 2-specificaties te publiceren en daarna aan de daadwerkelijke implementatie te gaan werken. Tot grote schaamte kwamen concurrenten sneller met Layer 2-emulators dan Adobe voor mogelijk hield.
Hoewel PostScript Level 2 onmiddellijke voordelen had, duurde het lang voordat applicaties daadwerkelijk gebruik gingen maken van de nieuwe functionaliteit. XPress 5, 11 jaar na de release van Level 2, ondersteunde geen functie zoals splitsen binnen een rip.
1998 - PostScript3
Om de een of andere vreemde reden heeft Adobe ervoor gekozen om de nieuwste update PostScript 3 te noemen in plaats van PostScript Level 3. Vergeleken met Level 2 was PostScript 3 een vrij kleine update. Toen het werd gelanceerd, konden veel applicaties Layer 2 nog steeds niet goed ondersteunen. Geschiedenis van PostScript
Belangrijkste voordelen PostScript 3 zijn:
- Ondersteunt meer dan 256 grijsniveaus per kleur. Adobe heeft 12-bits screening in zijn PostScript-code opgenomen. Hierdoor zijn maximaal 4096 grijsniveaus per kleur mogelijk. In het verleden was de limiet van 256 grijsniveaus soms zichtbaar als strepen, vooral in overvloeiingen.
- PDF-ondersteuning. PostScript 3 RIP's ondersteunen zowel PostScript Level 2- als PDF-bestanden.
- Verbeterde ondersteuning voor intra-rip-scheiding: PostScript Level 2 RIP's zijn al in staat tot kleurscheiding binnen de RIP zelf, maar sommige afbeeldingstypen, zoals duplexen of hexachrome afbeeldingen, kunnen niet in een dergelijke workflow worden verwerkt. PostScript 3 bevat een extra kleurruimte genaamd DeviceN. Als een niet-CMYK-kleurenafbeelding in deze kleurruimte is gecodeerd, kan PostScript 3 RIP voor de juiste kleurscheiding van die afbeelding zorgen.
- Klaar om te printen. In deze tijd van internetreclame kon Adobe niet wegblijven en voegde internetfunctionaliteit toe aan PostScript. Vreemd genoeg lijkt geen van de OEM-klanten van Adobe de moeite te hebben genomen om het te implementeren.
2001 - De grote kloof. Geschiedenis van PostScript
De specificaties voor PDF 1.4, uitgebracht in 2001, bevatten voor het eerst een paar functies die geen equivalent kenden in PostScript: transparantie en lagen.
Is 2006 het begin van het einde? Geschiedenis van PostScript
In 2006 kondigde Adobe de Adobe PDF Print Engine (APPE) aan, een volledige herschrijving van zijn RIP-architectuur. In plaats van te vertrouwen op PostScript als de primaire paginabeschrijvingstaal, gebruikt APPE PDF. Ontwerpers kunnen nu exporteren PDF-bestanden vanuit een opmaakprogramma zoals InDesign. Deze pagina's worden naar de printer gestuurd, die een op PDF gebaseerd workflowsysteem gebruikt om deze pagina's te inspecteren, vast te leggen en neer te leggen. De PDF-afdrukengine wordt vervolgens gebruikt om de voltooide gegevens te creëren. Door de hele keten heen is PostScript niet meer nodig.
Op de vraag of Adobe ooit PostScript 4 zal introduceren, een update die alle nieuwe functies zal bevatten die beschikbaar zijn in PDF, zei Dov Isaacs van Adobe het volgende in een thread op de Printplanet-forums:
“Dat gaat absoluut niet gebeuren. PostScript is een programmeertaal, geen paginabeschrijvingstaal. Door zijn aard biedt het geen echt betrouwbare end-to-end workflows, omdat inhoud per definitie in een mum van tijd kan veranderen. Leuk voor hackers, rampzalig voor mensen die de kost moeten verdienen.
Nee, er staat geen 4e niveau op de schijf PostScript-taal, wachtend tot de marketing het signaal geeft. Vanaf PDF 1.4 werden alle toevoegingen aan het Adobe-afbeeldingsmodel opgenomen in PDF in plaats van in PostScript.
Voor alle duidelijkheid: Adobe zal PostScript-technologie blijven licentiëren via onze OEM-partners zolang er vraag naar is van zijn klanten. We zullen ook de PostScript naar PDF-gateway blijven ondersteunen met behulp van onze Distiller-technologie in Acrobat. Adobe blijft ondersteuning bieden EPS als een verouderd grafisch formaat voor het importeren van ondoorzichtige, ondoorzichtige grafische gegevens in Adobe-toepassingen (zoals InDesign en Illustrator). Hoewel we zeker niet aanbevelen om nieuwe grafische inhoud in EPS-formaat op te slaan (behalve dat we de gegevens moeten importeren in pagina-opmaakprogramma's die niet bepaald PDF-gericht zijn - het is niet nodig om hier namen te noemen!), zou ons gebruikersbestand zich op hun gemak moeten voelen u hoeft zich geen zorgen te maken dat u uw zeer grote bibliotheken met op EPS gebaseerde grafische bestanden moet converteren." Geschiedenis van PostScript
Geleidelijke mislukking
Uit het bovenstaande bericht is al duidelijk geworden dat Adobe geen enkele moeite meer steekt in PostScript. De afgelopen tien jaar is de industrie overgestapt op op PDF gebaseerde workflows. Er zijn nog steeds geïsoleerde gevallen waarin PostScript wordt gebruikt vanwege het gebruik van verouderde software of mensen die niet bereid zijn hun manier van werken te veranderen. Omdat PostScript-stuurprogramma's steeds zeldzamer worden, is het slechts een kwestie van tijd voordat PostScript volledig verdwijnt.