Podstawy gradacji kolorów

Korekcja kolorów to proces zmiany i dostosowywania kolorów obrazu lub filmu w celu uzyskania określonego efektu lub poprawy jakości obrazu. Proces ten może obejmować różne operacje, takie jak zmiana balansu kolorów, nasycenia, kontrastu i innych parametrów, aby osiągnąć pożądany efekt wizualny.

Chociaż w Internecie dostępnych jest wiele świetnych samouczków dotyczących gradacji kolorów, czasami wystarczy proste omówienie terminów i narzędzi oraz ich powiązania z gradacją kolorów, gradacją itp. Tak, wszyscy chcemy uzyskać kinowy wygląd w poście. Obowiązują tu jednak pewne podstawowe zasady. I oczywiście możesz dodać dowolny filtr efektów, ale jeśli nie znasz różnicy między jasnością a gamma lub uważasz, że prosta regulacja jasności/kontrastu w jakiś sposób poprawi Twój zakres dynamiczny... to wszystko, co Ci pozostaje wizualnie przypomina przefiltrowany obraz z Instagrama.

Nie żeby było w tym coś złego.

Zwłaszcza jeśli nadal chcesz osiągnąć ten wygląd. Korekcja kolorów to jednak coś więcej niż tylko poprawa wyglądu obrazu. Chodzi o dopasowanie klatek z klipu do klipu. Mało tego, chodzi także o osiągnięcie standardu, który będzie powszechnie akceptowany na dużym ekranie, monitorze komputera lub nowym telewizorze UHD.

Podczas korekcji kolorów materiału wideo należy wziąć pod uwagę dwa główne czynniki: balans kolorów и zakres dynamiczny . „Balans kolorów” oznacza zrównoważenie ilości czerwieni, zieleni i błękitu zarejestrowanych w nagraniu. „Zakres dynamiczny” odnosi się do liczby poziomów od czerni do bieli. Im większy zakres dynamiczny, tym materiał filmowy jest bliższy temu, co widzi ludzkie oko. W rzeczywistości to właśnie składnik zakresu dynamicznego sprawi, że cyfrowo nagrane wideo będzie wyglądać jak film analogowy, ponieważ film zawsze miał wyższy zakres dynamiki niż wideo.

Spójrz na wykres kontrastu pokazany na powyższym obrazku. Ma podstawowy gradient od czerni do bieli. Ten wykres pomaga określić, czy obsługiwany jest zakres dynamiczny, na podstawie tego, jak jasny lub ciemny powinien być obraz. To bardzo wygodne narzędzie. Zwłaszcza jeśli chodzi o to, co zaraz powiem o efekcie jasności/kontrastu. Wiesz o czym mówię. Filtr jasności/kontrastu jest nie tylko najczęściej używaną wtyczką w każdym nieliniowym systemie edycji, ale jest także prawdopodobnie najbardziej niepotrzebną.

Podstawy gradacji kolorów

Teraz sprawdźmy obraz ponownie, ale tym razem z zastosowanym efektem jasności/kontrastu, jednocześnie zwiększając nieco współczynnik jasności.

Widzisz jak mieszają się różne odcienie czerni? A co powiesz na to samo z białymi? Tracisz szeroko omawiany zakres dynamiki ze względu na efekty jasności i kontrastu. Dlatego nigdy, przenigdy nie używaj tej opcji, jeśli chcesz rozjaśnić lub przyciemnić materiał filmowy. O wiele lepiej jest użyć prostego szybkiego korektora kolorów w Premiere lub trójdrożnego korektora kolorów w Final Cut Pro. Zasadniczo należy używać dowolnego efektu korekcji kolorów, który umożliwia dostosowanie poziomy wejściowe zamiast „jasności” lub „kontrastu”. Spójrz na obrazek poniżej. Podstawy gradacji kolorów

Poziomy wejściowe rozjaśnią lub przyciemnią obraz bez utraty zakresu dynamiki. Więc, wiesz, użyj tego zamiast tego. Tak czy inaczej... Jeśli chcesz nadać swojemu obrazowi większy kontrast (dla niektórych nadaje to bardziej filmowy wygląd), powinieneś użyć „poziomu”, aby przyciemnić ten obraz. Stąd określenie „czarne kruszenie”.

Po prostu przyciemniasz czerń.

Nawiasem mówiąc, możesz pomyśleć: „OK, więc powinienem trzymać się poziomów wejściowych, gdy chcę przyciemnić lub rozjaśnić obraz. Ale jakie są weekend poziomy? " Dobre pytanie. Zasadniczo poziom wyjściowy musi sterować dowolnym poziomem wejściowym, jaki wymyślisz, aby spełniał standardy transmisji. Innymi słowy, nie ma znaczenia, ile zakresu dynamicznego zawiera obraz, jeśli przeciętny monitor lub telewizor nie może go poprawnie wyświetlić. Zatem poziom wyjściowy maksymalizuje zakres dynamiki dla tego standardu. Podstawy gradacji kolorów

Przejdźmy teraz do „balansu kolorów”. Wszystko oglądane na monitorze lub telewizorze składa się z czerwieni, zieleni, błękitu (i wszystkiego pomiędzy, jak cyjan, magenta itp.). Jest to koncepcja bardzo prosta do zrozumienia. Dlatego też podczas procesu gradacji kolorów należy najpierw upewnić się, że odcienie czerwieni, błękitu itp. są zrównoważone możliwie równomiernie. W aplikacji do postprodukcji dostępnych jest wiele narzędzi, które mogą Ci w tym pomóc. Szczególnie, gdy edytujesz razem dwa klipy, które zostały nakręcone przy różnym oświetleniu. Lub jeśli jeden klip nie miał odpowiedniego balansu bieli, podczas gdy inny był.

Przykład

Oto dwa klipy po udanym dopasowaniu kolorów. Obraz w przeglądarce po prawej stronie pełnił rolę klipu źródłowego (klip z informacjami o kolorze, które zostaną zastosowane do obrazu po lewej stronie).

Jeśli używasz XNUMX-kierunkowego korektora kolorów lub szybkiego korektora kolorów, zobaczysz trzy elementy sterujące: Gamma, Pedestal i Gain. Próby zmiany gama wizualny element lub rozjaśnij lub przyciemnij cienie (lub najczarniejszą czerń) w swoim filmie. Jeśli się bawisz piedestał, tony Twojego filmu staną się jaśniejsze lub ciemniejsze. I w tym momencie możesz zgadnąć, dokąd doprowadzi gra o władzę. Ale w przeciwieństwie do kontroli poziomu (która dostosowuje jasność/ciemność twojego zakres dynamiczny ), regulacja gamma/cokole/wzmocnienia jasności/ciemności kolory RGB, zapisane na tym obrazie.

Podstawy gradacji kolorów

Należy o tym pamiętać, jeśli chodzi o równoważenie kolorów i jego związek z ich użyciem instrumentyjak oscyloskopy, przebiegi i krzywe. Oscyloskopy i przebiegi działają jak wykresy wizualne, które wyświetlają intensywność, nasycenie lub jego brak dla RGB. W ten sposób łatwo zrównoważymy kolory. Na przykład, jeśli czerwienie widoczne w jednym widoku wydają się mniejsze niż błękity, możemy dostosować liczbę lub rozmiar tych czerwieni, aby dopasować je do błękitu. Lub odwrotnie. Narzędzia te są również przydatne, gdy nie masz dokładnie skalibrowanego monitora do oglądania materiału. Pełnią rolę przewodników. Krzywe kontrolują intensywność RGB reprezentowaną na każdym oscyloskopie lub przebiegu.

Wracając do przykładu dopasowywania jednego klipu do drugiego, możesz oszacować ilość RGB w oryginalnym klipie i wykorzystać te dane, aby inny klip mógł ją dopasować. A to, moi przyjaciele, korekcja kolorów .

Czekać! To jeszcze nie koniec, ponieważ są jeszcze trzy terminy, które powinieneś znać. „Jasność” odnosi się do jasności lub jasnośćaspekty określonego koloru. A raczej procent czerni, szarości i bieli na tym obrazie. Jeśli zmniejszysz nasycenie materiału filmowego, pozostanie jedynie jasność (obraz stanie się czarno-biały).

„Gamma (nie mylić z gammą, która reguluje intensywność koloru)” odnosi się do jasności widocznej dla ludzkiego oka, gdy jest ona widoczna w sygnale telewizyjnym lub na monitorze komputera. A „Chroma” odnosi się do zakresu kolorów, które pojawiają się po połączeniu czerwieni, zieleni i błękitu.

Innymi słowy, jeśli zmienisz odcień lub nasycenie, zmienisz nasycenie. Co więcej, wybierając konkretny kolor za pomocą klucza chrominancji, możesz następnie całkowicie usunąć ten kolor. Stąd wziął się cały pomysł wykorzystania green screenów. Są „wyłączone” ze względu na kolor.

„Balans bieli”.

Obiecuję jeszcze jedną rzecz. Każdy korektor koloru ma możliwość regulacji „balansu bieli”. To trochę niefortunne, bo, no cóż, zdjęcia same w sobie musiały zostać zbalansowane pod kątem bieli, zanim trafiły na biurko montażysty.

Jeśli więc usłyszysz historię o producencie, kamerzyście lub reżyserze, który odrzucał swoje wysiłki kością pod nagłówkiem „naprawimy to pocztą”, natychmiast uderz go w tył głowy. Bo nigdy nie powinno do tego dojść. Jest to jednak problem, który najczęściej pojawia się w postprodukcji. I dlatego istnieje funkcja balansu bieli. Po prostu użyj próbnika kolorów, aby wybrać obszar w ramce, który chcesz odczytać jako biały, a balans bieli powinien automatycznie skorygować resztę. A jeśli nie masz pewności, co powinno być białe na tym obrazie, całkowicie zmniejsz nasycenie. Wtedy wszystko, co będziesz miał, to czerń, biel i szarość. Zwróć uwagę na najbielszy element, ponownie nasyć obraz, a następnie wybierz ten element. Podstawy gradacji kolorów

Podsumujmy.

Zakres dynamiczny odnosi się do poziomów czerni, bieli i szarości w obrazie.

Stosowanie poziom sygnału wejściowego, aby rozjaśnić lub przyciemnić obraz. W ten sposób zachowasz zakres dynamiki.

Kolorowe obrazy są zawsze mieszaniną czerwony , zielony и niebieski kolory . Możemy rozdzielić obraz na te trzy składowe, a następnie dostosować ich ciemność i jasność, skupiając się na zakres , piedestał и wzmacniający . Gamma = cienie. Cokół = tony średnie. Zysk = podkreśla.

A kiedy mamy do czynienia konkretnie z pigmentem czerwonym, zielonym i niebieskim...

Jasność odnosi się do jasności, a raczej odsetka czerni do bieli w obrazie kolorowym.

Gamma - Jest to jasność widoczna na ekranie telewizora lub komputera.

Chromatyczność to zakres kolorów po zmieszaniu elementów czerwonego, niebieskiego i zielonego.