Hoe schrijf je een scène? 9 ingenieuze technieken voor het schrijven van een geweldige scène

Hoe schrijf je een scène? Als je een geweldige scène kunt schrijven, kun je een geweldig boek schrijven.

Fictie bestaat uit scènes. Je zou kunnen zeggen dat het uit zinnen bestaat, maar ik heb veel uitstekende zinschrijvers gezien die er niet in slagen de lezer een dwingende reden te geven om die zinnen te lezen.

In dit bericht leer je hoe je een meeslepende scène schrijft, en tegen de tijd dat je klaar bent, heb je een veel beter idee van hoe je je lezer kunt boeien.

1. Begin laat, eindig vroeg. Hoe schrijf je een scène?

Dit is het belangrijkste onderdeel van het bouwen van een scène. Als je verder niets uit dit bericht hebt begrepen, zorg er dan voor dat je dit punt begrijpt.

De overgrote meerderheid van de scenarioschrijvers slaagt er niet in meeslepende scènes te creëren, omdat ze er te vroeg mee beginnen en te laat doorgaan.

Denk na over je scène en bepaal het allerlaatste punt van waaruit je kunt beginnen. Laatste punt. Nee, niet op dat moment. Zelfs later.

Denk nu aan het hoogste punt van je scène. Dramatische gebeurtenis. Verrassing. Moment van geweld. Het geheim wordt onthuld. Stop nu meteen. Stop gewoon. Maak deze scène af.

Probeer het niet uit te leggen, probeer geen consequenties of karakterreacties te tonen (verdomd), geef niet meer dialoog. Ga weg. Stop deze scène en begin opnieuw als je in de toekomst iets spannends hebt.

2. Gebruik de motor. Hoe schrijf je een scène?

Elk afzonderlijk boek heeft een motor die de lezer door het verhaal voortstuwt.

Misschien is het een liefdesverhaal. Het is een mysterie, of een moordonderzoek, of het gevaar van het uitroeien van een hele soort of planeet. Misschien is het excentriek, fascinerend hoofdpersoon.

Maar veel schrijvers denken niet aan motoren voor hun scènes. Luisteren! Je scènes hebben ook motoren nodig!

Hier zijn enkele mogelijke motoren voor uw scène:

• Verborgen identiteit
  • In The Good Lord Bird van James McBride is een van de openingsscènes waarin de beruchte abolitionist John Brown zijn haar knipt en weigert de slavenhandelaar te vertellen wie hij is. Bovendien is de hoofdpersoon een jongen die zich voordoet als een meisje.
• Dreiging van geweld
  • In dezelfde scène in The Good Lord Bird haalt een personage een pistool tevoorschijn en richt het tijdens het gesprek op John Brown. Het gesprek mag niet saai zijn.
• Liegen
  • In dezelfde scène liegt John Brown door zijn tanden. Hij geeft zichzelf een valse naam (Shubel Morgan, een vreselijke naam, en verandert die halverwege in Shubel Isaac) en zegt dat hij op het schip wacht, ook al is het nog over twee weken.

3. Maak uw scènes multitaskend. Hoe schrijf je een scène?

Geen enkele scène zou ooit maar één ding moeten doen. Het is saai.

Elke scène zou de plot moeten bevorderen и karakters creëren , ontwikkel dit constante thema, hint voor de toekomst и laat de lezer emoties ervaren zoals angst/verlangen/liefde, etc.

Twee oefeningen:

ten eerste , kies je scène en noteer een lijst met alles wat deze doet. Als je lijst niet erg lang is, is dit een goed moment om deze te combineren met een andere scène, zodat deze zijn doel kan dienen.

ten tweede , kies nu je favoriete scène in alle literatuur (of films, waarom niet?). Schrijf nu alles op waar deze scène mee doet gezichtspunten:

• Karakter creatie
• Plotontwikkeling
• Omgeving/stemming
• Thematische elementen toevoegen

Besteed hier wat tijd aan. Je zult waarschijnlijk versteld staan ​​van wat een werkpaard deze enkele trap is, hoeveel gewicht hij trekt en hoeveel hij doet in zo'n korte tijd.

Kopieer deze techniek. Maak geen luie scènes. Laat ze zoveel mogelijk werk doen. Hoe schrijf je een scène?

4. Speel met de tijd. Hoe schrijf je een scène?

Een slechte scène beweegt zich overal in hetzelfde tempo voort.
Een goede scène versnelt op sommige plaatsen, vertraagt ​​dan op een kritiek moment flink, en versnelt dan weer.

Schrijf geen scènes met cruise control.

Een van de grote voordelen van boeken ten opzichte van films is dat je veel meer vrijheid hebt om met de tijd in boeken te spelen. Jazeker, er zijn enkele films die in bepaalde delen slow motion gebruiken, maar dat kan een gimmick zijn en niets vergeleken met de accordeonachtige manier waarop de boekschrijver de tijd comprimeert en uitbreidt.

Maak dus gebruik van deze kans! Zoek naar plaatsen waar u de actie kunt vertragen en zoek naar plaatsen waar u deze kunt versnellen of samenvatten.

5. Kannibaliseer andere scènes. 

Stel dat u drie scènes op rij heeft, die elk één taak uitvoeren:

1. Deze scène helpt bij het ontwikkelen van de plot
2. Deze scène helpt karakter te ontwikkelen
3. Deze scène introduceert een nieuw personage

En wat je probeert te doen is scène 2 schrijven.

Hier is de strategie: wanneer je scène 2 probeert te schrijven, moet je proberen de scènes eromheen te kannibaliseren. Kun jij één belangrijk element uit de eerste scène overnemen en toevoegen aan de tweede scène? Geweldig. Snijd scène 1 af en maak scène 2 moeilijker.

Beter nog, bekijk scène 3. Kun jij het kannibaliseren en toevoegen aan scène 2? Nou, geweldig. Scène 3 verwijderd.

In plaats van dat er telkens drie scènes aanslepen omdat ze niet genoeg gevuld zijn, heb je nu één scène die knettert en sprankelt. Les: knijpen, knijpen, knijpen. Gebruik geen 3 scènes als 3 scène voldoende is.

6. Blaas je conflict opnieuw op. Hoe schrijf je een scène?

Conflict vormt de kern van elk verhaal, dus als je zelfs maar de kleinste scène hebt waarin geen conflict voorkomt, zou het moeten aanvoelen als een zwaaiende rode vlag.

Het conflict kan klein zijn: het stel geeft elkaar complimenten, terwijl ze allebei piekeren over huishoudelijke klusjes die de andere partij niet heeft gedaan.

Of het conflict kan groter zijn: een stel gooit borden omdat ze allebei een affaire hebben met de broer of zus van hun echtgenoot.

Als je merkt dat je personages te aardig tegen elkaar zijn of dat je in een scène veel informatie overbrengt, wees dan voorzichtig. Je gaat je lezer de adem benemen.

Advocaat van de duivel : Heb je echt in elke scène conflicten nodig? Welnu, er zijn uitzonderingen op de regel. Als u bij het lezen van het volgende boek over dit principe nadenkt, zult u misschien een uitzondering tegenkomen. Maar uitzonderingen zijn zeldzaam, en je kunt maar beter een goede reden hebben voor:

1. Waarom moet deze scène in de roman blijven?
2. Waarom zal deze scène de lezer niet vervelen?

7. Verander je karakter. Hoe schrijf je een scène?

Je personage moet iets leren over de wereld, of over iemand anders, of iets over zichzelf.

Tegen de tijd dat je scène voorbij is, zou je in staat moeten zijn om de oude versie van het hoofdpersonage te matchen met de nieuwe versie van het hoofdpersonage en een subtiel verschil tussen beide te vinden.

Bijvoorbeeld ze kunnen een beslissing nemen waaruit blijkt dat ze volwassen worden als personage (of zich terugtrekken!).

De uitzondering : Soms, als een personage zich inspant en weigert te veranderen, zelfs als zijn vrienden of omstandigheden hem smeken om te veranderen, kan dit ook de behoefte aan verandering bevredigen. De lezer schreeuwt in wezen tegen het personage dat hij moet opschieten en moet stoppen met het mishandelen van het andere geslacht of ophouden zo schaamteloos zelfmedelijden te hebben, en het oproepen van dat soort emotie bij de lezer zal ervoor zorgen dat de scène werkt.

 

8. Geef prioriteit aan actie en dialoog boven gedachten en achtergrondverhalen.

Weet jij wat een goede oefening is? Selecteer de scène die je hebt geschreven en verdeel deze in actie, beschrijving, dialoog, gedachten, achtergrondverhaal en elke andere categorie die volgens jou geschikt is.

Bereken nu de geschatte verhoudingen voor elk van hen.

Een slechte scène bevat vaak een te hoge verhouding tussen gedachten en achtergronden ten opzichte van actie en dialoog. Er is dus niets mis met gedachten en achtergrondverhalen, zolang ze maar spaarzaam worden gebruikt, maar als je merkt dat er nogal wat van in veel van je scènes zit, zou dat de alarmschakelaar in je hersenen moeten omzetten. Controlecentrum schrijven.

Bonus: combineer uw scènes in een piramideomtrek

Nee, niet het saaie oude schema: A, B, C , subparagraaf 1, 2, 3 , sub-subclausule een B C . Terwijl ik deze onzin typ, beginnen mijn ogen te tranen.

Dit bonuspunt vertelt je hoe je ervoor kunt zorgen dat al je scènes verband houden met elkaar.

Neem een ​​groot vel papier en plaats je eerste scène in een doos onderaan met een korte beschrijving van hoe de plot begint. Niet wat er gebeurt, maar hoe het plot begint.

Begin vervolgens met het stapelen van opeenvolgende scènes daarbovenop. Als er bijvoorbeeld een reeks van drie scènes is, waarin elk van de hoofdpersonen er niet in slaagt een man te pakken te krijgen, dan bevinden ze zich allemaal op hetzelfde niveau. En als ze eindelijk de jongen van haar dromen ontmoet, is het één blok naar het volgende niveau.

Wanneer je ze van onder naar boven stapelt, wordt het duidelijk welke scènes het gewicht van de scènes erboven niet kunnen dragen, omdat je niet weet waar je ze moet plaatsen.

Dus verwijder die scènes. Het is zo eenvoudig. Laat alleen de meest elementaire scènes achter.

Bovendien moet je je belangrijkste scènes bestuderen om te begrijpen waardoor ze werken. Waarom is dit een goede scène?

Het eindpunt. Hoe schrijf je een scène?

Nadat je de scène hebt geschreven, ondervraag je deze. Hang deze 3 vragen boven uw bureau en raadpleeg ze terwijl u redigeert.

3 hoofdvragen voor elke scène:

• Wat gebeurt er als je deze scène verwijdert?
• Wat veranderde er aan het einde van de scène?
• Hoe brengt deze scène het verhaal vooruit?

Als je deze vragen bevredigend kunt beantwoorden, verdient je scène het om in de roman te blijven. Anders knipt u het of voegt u het samen!