Basisprincipes van kleurcorrectie

Kleurcorrectie is het proces waarbij kleuren in een afbeelding of video worden gewijzigd en aangepast om een ​​specifiek effect te bereiken of de kwaliteit van de afbeelding te verbeteren. Dit proces kan verschillende handelingen met zich meebrengen, zoals het veranderen van de kleurbalans, verzadiging, contrast en andere parameters om het gewenste visuele resultaat te bereiken.

Hoewel er veel geweldige tutorials over kleurcorrectie online staan, heb je soms alleen maar een eenvoudig overzicht nodig van de termen en hulpmiddelen en hoe deze zich verhouden tot kleurcorrectie, grading, enz. Ja, we willen allemaal die filmische look in de post bereiken. Maar hier zijn enkele fundamentele principes van toepassing. En natuurlijk kun je elk gewenst effectfilter toevoegen, maar als je het verschil tussen helderheid en gamma niet kent, of denkt dat een eenvoudige helderheids-/contrastaanpassing op de een of andere manier je dynamisch bereik zal verbeteren... dan blijft er alleen nog iets over lijkt visueel op een gefilterde Instagram-afbeelding.

Niet dat daar iets mis mee is.

Vooral als je deze look nog steeds wilt bereiken. Kleurcorrectie gaat echter over meer dan alleen het verbeteren van de weergave van uw afbeelding. Het gaat erom dat u uw frames van clip tot clip matcht. Niet alleen dat, het gaat ook om het bereiken van een standaard die universeel geaccepteerd kan worden op het grote scherm, de computermonitor of uw nieuwe UHDTV.

Bij kleurcorrectie van videobeelden moet rekening worden gehouden met twee belangrijke factoren: Kleur balans и dynamisch bereik . "Kleurbalans" verwijst naar het balanceren van de hoeveelheid rood, groen en blauw die in uw beeldmateriaal is opgenomen. "Dynamisch bereik" verwijst naar het aantal niveaus van zwart naar wit. Hoe groter het dynamisch bereik, hoe dichter uw beeldmateriaal overeenkomt met wat het menselijk oog kan zien. In feite is het de component van het dynamisch bereik die ervoor zorgt dat digitaal opgenomen video op analoge film lijkt, aangezien film altijd een hoger dynamisch bereik heeft gehad dan video.

Kijk naar de contrastgrafiek in de afbeelding hierboven. Het heeft een basisverloop van zwart naar wit. Dit diagram helpt bepalen of dynamisch bereik wordt ondersteund op basis van hoe helder of donker het beeld zou moeten zijn. Dit is een erg handig hulpmiddel. Vooral als het gaat om wat ik ga zeggen over het helderheids-/contrasteffect. Je weet waar ik het over heb. Het helderheids-/contrastfilter is niet alleen de meest gebruikte plug-in in elk niet-lineair bewerkingssysteem, maar misschien ook wel de meest onnodige.

Basisprincipes van kleurcorrectie

Laten we nu de afbeelding opnieuw controleren, maar deze keer met het toegepaste helderheid/contrast-effect, terwijl we de helderheidsfactor een beetje verhogen.

Zie je hoe verschillende tinten zwart zich vermengen? Hoe zit het met blanken? Door helderheids- en contrasteffecten verlies je het veelbesproken dynamisch bereik. Gebruik dit dus nooit als u uw beeldmateriaal helderder of donkerder wilt maken. Het is veel beter om de eenvoudige Fast Color Corrector in Premiere of de Three-Way Color Corrector in Final Cut Pro te gebruiken. Als algemene regel geldt dat u elk kleurcorrectie-effect moet gebruiken waarmee u de kleur kunt aanpassen ingangsniveaus in plaats van "helderheid" of "contrast". Kijk eens naar de afbeelding hieronder. Basisprincipes van kleurcorrectie

Ingangsniveaus zullen het beeld lichter of donkerder maken zonder het dynamische bereik te verliezen. Dus, weet je, gebruik dit in plaats daarvan. Wie dan ook... Als je je afbeelding meer contrast wilt geven (voor sommigen geeft dit een meer filmachtig uiterlijk), moet je een "niveau" gebruiken om de afbeelding donkerder te maken. Vandaar de term ‘zwart verpletteren’.

Je maakt het zwart simpelweg donkerder.

Trouwens, je denkt misschien: “Oké, dus ik moet me aan de invoerniveaus houden als ik een afbeelding donkerder of lichter wil maken. Maar wat zijn Weekend niveaus? " Goede vraag. In wezen moet het uitgangsniveau elk ingangsniveau aansturen dat u bedenkt om het aan de uitzendnormen te laten voldoen. Met andere woorden: het maakt niet uit hoeveel dynamisch bereik een beeld bevat als de gemiddelde monitor of tv dit niet correct kan weergeven. Het uitgangsniveau maximaliseert dus het dynamische bereik voor deze standaard. Basisprincipes van kleurcorrectie

Laten we nu verder gaan met "kleurbalans". Alles wat op een monitor of tv wordt bekeken, bestaat uit rood, groen, blauw (en alles daartussenin, zoals cyaan, magenta, enz.). Dit is een heel eenvoudig concept om te begrijpen. Dus terwijl u bezig bent met het kleurcorrectieproces, wilt u er eerst zeker van zijn dat de rode, blauwe, enz. zo gelijkmatig mogelijk in balans zijn. En er zijn veel tools in de postproductietoepassing die je hierbij kunnen helpen. Vooral als je twee clips samen bewerkt die bij verschillende belichting zijn opgenomen. Of als de ene clip niet goed witgebalanceerd was, terwijl de andere dat wel was.

Voorbeeld

Hier zijn twee clips nadat de kleuren met succes zijn afgestemd. De afbeelding in de viewer aan de rechterkant fungeerde als de bronclip (een clip met kleurinformatie die zou worden toegepast op de afbeelding aan de linkerkant).

Als u de XNUMX-Way Color Corrector of Quick Color Corrector gebruikt, ziet u drie bedieningselementen: Gamma, Pedestal en Gain. Pogingen om te veranderen gamma visueel element of maak de schaduwen (of de zwartste zwarttinten) in uw film lichter of donkerder. Als je ermee aan het rommelen bent voetstuk, de ondertonen van je film worden lichter of donkerder. En op dit punt kun je raden waar het machtsspel toe zal leiden. Maar in tegenstelling tot de niveauregeling (die de helderheid/donkerheid van uw dynamisch bereik ), gamma/voetstuk/versterking helderheid/donker aanpassen RGB-kleuren, vastgelegd in dit beeld.

Basisprincipes van kleurcorrectie

Dit is belangrijk om op te merken als het gaat om kleurbalans en hoe dit zich verhoudt tot het gebruik ervan gereedschap, zoals oscilloscopen, golfvormen en curven. Oscilloscopen en golfvormen fungeren als visuele grafieken die de intensiteit, verzadiging of het ontbreken daarvan voor RGB weergeven. Zo kunnen we de kleuren gemakkelijk in balans brengen. Als de rode tinten in één zicht bijvoorbeeld kleiner lijken dan de blauwe tinten, kunnen we het aantal of de grootte van die rode tinten aanpassen aan die blauwe tinten. Of vice versa. Deze tools zijn ook handig als u niet over een zorgvuldig gekalibreerde monitor beschikt om uw beeldmateriaal te bekijken. Zij fungeren als geleiders. Terwijl curven de intensiteit van RGB regelen die op elke oscilloscoop of golfvorm wordt weergegeven.

Als we teruggaan naar het voorbeeld van het matchen van de ene clip met de andere, kun je de hoeveelheid RGB in de originele clip schatten en die gegevens gebruiken zodat een andere clip deze kan matchen. En dit, mijn vrienden, kleurcorrectie .

Wachten! We zijn nog niet klaar, want er zijn nog drie termen waarmee u bekend moet zijn. "Helderheid" verwijst naar de helderheid of helderheid.aspecten van een bepaalde kleur. Of beter gezegd: het percentage zwart, grijs en wit in dat beeld. Als u de verzadiging van het beeldmateriaal verlaagt, blijft alleen de helderheid over (het beeld wordt zwart-wit).

"Gamma (niet te verwarren met gamma, dat de donkerheid van een kleur regelt)" verwijst naar de helderheid die zichtbaar is voor het menselijk oog wanneer dit verschijnt via een uitzendsignaal of uw computermonitor. En ‘Chroma’ verwijst naar het kleurengamma dat verschijnt na het combineren van rood, groen en blauw.

Met andere woorden: als je met tint of verzadiging knoeit, verander je de chroma. Niet alleen dat, door een specifieke kleur te selecteren met behulp van een chromakey, verwijdert u die kleur vervolgens volledig. Dit is waar het hele idee van het gebruik van groene schermen vandaan komt. Ze zijn "uitgeschakeld" vanwege de kleur.

"Witbalans".

Ik beloof nog één ding. Elke kleurcorrector heeft de mogelijkheid om de “witbalans” aan te passen. Dat is nogal jammer, want de opnames zelf moesten witgebalanceerd zijn voordat ze op het bureau van de redacteur terechtkwamen.

Dus als je een verhaal hoort over een producer, videograaf of regisseur die zijn inspanningen met een bot afwijst onder de kop "we kunnen het wel per post regelen", sla hem dan meteen op zijn achterhoofd. Want zover mag het nooit komen. Dit is echter een probleem dat het vaakst voorkomt in de postproductie. En daarom bestaat de witbalansfunctie. Gebruik eenvoudig de kleurkiezer om het gebied in het frame dat u als wit wilt lezen te selecteren, en de witbalans zou de rest automatisch moeten corrigeren. En als u niet zeker weet wat wit moet zijn in deze afbeelding, verwijder dan de verzadiging ervan. Dan heb je alleen maar zwart, wit en grijs. Let daar op het witste element, verzadig de afbeelding opnieuw en selecteer vervolgens dat element. Basisprincipes van kleurcorrectie

Laten we het samenvatten.

Dynamisch bereik verwijst naar de niveaus van zwart, wit en grijs in een afbeelding.

Gebruiken ingangssignaalniveau, om het beeld helderder of donkerder te maken. Zo behoud je het dynamisch bereik.

Kleurenafbeeldingen zijn altijd een mengsel rood , groen и blauw kleuren . We kunnen het beeld in deze drie componenten opdelen en vervolgens de donkerheid en helderheid ervan aanpassen door erop te focussen bereik , voetstuk и versterking . Gamma = schaduwen. Voetstuk = middentonen. Winst = hoogtepunten.

En als we specifiek te maken hebben met het pigment rood, groen en blauw...

helderheid verwijst naar de helderheid, of beter gezegd het percentage zwart naar wit in een kleurenafbeelding.

gamma - Dit is de helderheid die zichtbaar is op een tv- of computerscherm.

Chroma is het kleurengamma na het mengen van rode, blauwe en groene elementen.