Techniki literackie dla pisarzy

Techniki literackie mogą pomóc pisarzom w tworzeniu dzieł wysokiej jakości i zapadających w pamięć.

Zauważymy również, że niektóre środki literackie się powielają urządzenia retoryczne , które służą do przekazania znaczenia i/lub przekonania czytelników o określonej kwestii. Różnica polega na tym, że środki literackie można wykorzystać do ulepszenia pisania na wiele różnych sposobów, z których nie każdy polega na próbie przekonania czytelnika do czegoś.

Lista. Techniki literackie dla pisarzy.

Alegoria

Alegoria to rodzaj opowiadania historii wykorzystujący symbole i fabułę do przedstawienia abstrakcyjnych pomysłów i tematów. W opowieści alegorycznej rzeczy są czymś więcej, niż się wydaje na powierzchni. Wiele opowieści dla dzieci, takich jak Żółw i Zając, to proste alegorie moralne, ale alegorie mogą być również mroczne, złożone i kontrowersyjne.

Przykład: gospodarstwo hodowlane George'a Orwella. Ta dystopijna nowela jest jedną z najsłynniejszych alegorii literatury współczesnej. Komentując wydarzenia, które doprowadziły do ​​powstania Stalina i powstania Związku Radzieckiego, świnie w centrum powieści przedstawiają takie postacie jak Stalin, Trocki i Mołotow.

Aliteracja. Techniki literackie dla pisarzy.

Aliteracja opisuje sekwencję słów znajdujących się w krótkich odstępach czasu, zaczynających się od tej samej litery lub dźwięku. Nadaje to przyjemny rytm zarówno prozie, jak i poezja . A jeśli masz wątpliwości co do wpływu aliteracji, sięgnij po niezapomniane tytuły: Love's Labor's Lost, Sense and Sensibility oraz The Haunting of Hill House.

Przykład: „Peter Piper wybrał garnek marynowanej papryki”.

Aluzja

Aluzja przelotne lub pośrednie odniesienie opisowe do czegoś. Prawdopodobnie cały czas sugerujesz różne rzeczy w mowie potocznej, nawet nie zdając sobie z tego sprawy.

Przykład: „Ta lista środków literackich zmieni mnie w prawdziwego Marka Twaina”.

Anachronizm

Anachronizm - ma to miejsce wtedy, gdy coś się dzieje lub jest przypisywane innej epoce, niż wtedy, w której istniało w rzeczywistości . Zwykle jest to błąd, na przykład gdy autor pisząc dzieło historyczne i przypadkowo używa zbyt nowoczesnego języka. Można go jednak również celowo wykorzystać jako narzędzie literackie, jeśli autor chce skomentować taki temat, jak czas czy społeczeństwo.

Przykład:  Kasjusz w „ Juliusz Cezar" mówi, że „zegar wybił trzecią”, chociaż zegary mechaniczne nie zostały wynalezione w 44 roku naszej ery. u Szekspira, na przykład na Uniwersytecie w Halle-Wittenberg w „ Mała wioska" i dolar jako waluta w „ Makbet.”

Anafora. Techniki literackie dla pisarzy.

Anafora to powtórzenie słowa lub frazy na początku serii klauzul lub klauzul. Często można go spotkać w poezji i przemówieniach mających na celu wywołanie emocjonalnej reakcji słuchaczy.

Przykład: Przemówienie Martina Luthera Kinga z 1963 r. „Mam sen”.

„Mam sen, że pewnego dnia ten lud powstanie i uświadomi sobie prawdziwe znaczenie swojego wyznania wiary.

„...I śniło mi się, że pewnego dnia na czerwonych wzgórzach Gruzji synowie byłych niewolników i synowie byłych właścicieli niewolników będą mogli zasiąść razem przy braterskim stole.

„...Mam sen, że pewnego dnia małe dzieci będą żyły w kraju, w którym będą oceniane nie na podstawie koloru skóry, ale na podstawie charakteru”.

Podobny termin: powtórzenie

Anastrofa. Techniki literackie dla pisarzy.

Anastrofa to figura retoryczna, w której tradycyjna struktura zdania jest odwrócona. Zatem typowe zdanie czasownik-podmiot-przymiotnik, takie jak „Czy jesteś gotowy?” staje się pytaniem w stylu Yody przymiotnikowo-czasownikowo-podmiotowym: „Czy jesteś gotowy?” Lub standardowe połączenie przymiotnika i rzeczownika, np. „wysoka góra”, zmienia się w „wysoka góra”.

Przykład: „Głęboko w tę ciemność, wpatrując się, stałem przez długi czas, zaskoczony, przestraszony”. — Raven Edgara Allana Poe
Antropomorfizm

dla antropomorfizować to zastosowanie ludzkich cech lub właściwości do rzeczy innych niż ludzkie, takich jak przedmioty, zwierzęta lub warunki pogodowe. Ale w przeciwieństwie do personifikacji, w której dokonuje się to poprzez opis przenośny, antropomorfizm jest dosłowny: na przykład słońce z uśmiechniętą twarzą lub gadające psy w kreskówce.

Przykłady: u Disneya Piękna i Bestia,  Czajniczek pani Potts, zegar Cogswortha i świecznik Lumiere to przedmioty gospodarstwa domowego, które zachowują się jak ludzie (co oczywiście miało miejsce, gdy nie były pod wpływem zaklęcia). .

Podobny termin: uosobienie

Przedmioty codziennego użytku w Pięknej i Bestii ulegają antropomorfizacji. (Zdjęcie: Buena Vista)

Aforyzm. Techniki literackie dla pisarzy.

Aforyzm  to powszechnie przyjęta prawda, podana w zwięzły i rzeczowy sposób. Aforyzmy są zwykle dowcipne i zapadające w pamięć, często stają się przysłowiami lub przysłowiami, gdy ludzie je powtarzają.

Przykład: „Błądzić jest rzeczą ludzką, ale przebaczenie jest boskie”. — Aleksander Papież

Archetyp

Archetyp to „uniwersalny symbol”, który nadaje historii znajomość i kontekst. Może to być postać, sceneria, motyw lub akcja. Archetypy reprezentują uczucia i sytuacje powszechne w różnych kulturach i okresach, dlatego są natychmiast rozpoznawalne dla każdego odbiorcy – na przykład niewinna postać dziecięca lub motyw nieuchronności śmierci.

Przykład: Superman to archetyp bohatera: szlachetny, bezinteresowny i skłonny do naprawiania zła, ilekroć je zobaczy.

Chiazm. Techniki literackie dla pisarzy.

Chiazm ma miejsce wtedy, gdy dwa lub więcej równoległych zdań jest odwróconych. „Dlaczego powinienem to zrobić? „Możesz być zaskoczony. Cóż, chiazmus może wydawać się zagmatwany i niepotrzebny w teorii, ale w praktyce jest o wiele bardziej przekonujący – i tak naprawdę prawdopodobnie spotkałeś się z nim już wcześniej.

Przykład: „Nie pytaj, co twój kraj może zrobić dla ciebie; zapytaj, co możesz zrobić dla swojego kraju”. — Johna F.Kennedy’ego

Potoczny

Rozmowa to używanie w piśmie mowy codziennej i nieformalnej, która może obejmować także slang. Pisarze używają kolokwializmów, aby zapewnić kontekst dla scenerii i postaci oraz aby ich teksty brzmiały bardziej autentycznie. Wyobraź sobie, że czytasz powieść dla młodzieży, której akcja toczy się we współczesnej Ameryce, a bohaterowie rozmawiają ze sobą w ten sposób:

„Dzień dobry, Sue. Mam nadzieję, że dobrze się wyspałeś i jesteś przygotowany na dzisiejszy poranny egzamin z przedmiotów ścisłych.

To jest nierealne. Rozmowy pomagają stworzyć wiarygodny dialog:

« Cześć Sue, co robiłeś ostatniej nocy? Ten test naukowy będzie do niczego.

Przykład: " Gra na igła akcji Irvine’a Welsha, którego akcja rozgrywa się w Szkocji, co niezaprzeczalnie widać w dialekcie: „Rzeczy w tym, że podobnie jak ty, git aulder, ta uboga w postacie gra staje się męcząca. Trzydzieści jeden razy, gdy mówili mi, że nauczyciele, szefowie, płatnicy zasiłków, pogłówni, sędziowie, kiedy mówili mi, że to niedoskonałe: to kolejny rodzaj żartu, ale Ken?

Oferta zbiorcza. Techniki literackie dla pisarzy.

Oferta zbiorcza (lub „klauzula wolna”) to taka, która zaczyna się od klauzuli niezależnej, ale następnie zawiera klauzule dodatkowe lub modyfikujące. Często używa się ich do celów kontekstowych lub wyjaśniających szczegóły. Może się to wydawać skomplikowane, ale nawet zdanie „Pobiegłem do sklepu po mleko, chleb i papier toaletowy” jest zdaniem zbiorczym, ponieważ pierwsze zdanie „Pobiegłem do sklepu” jest zdaniem pełnym, a reszta dostarcza nam dodatkowych informacji o Twoja podróż do sklepu.shop.

Przykład: „To była duża butelka dżinu, którą Albert Cousins ​​przyniósł na imprezę, to prawda, ale w żadnym wypadku nie była wystarczająco duża, aby napełnić wszystkie kubki, a w niektórych przypadkach napełnić je wielokrotnie, przez ponad sto goście.” Niektórzy z nich tańczyli nie dalej niż cztery stopy od niego. — Wspólnota Narodów , Anna Patchet

Dramatyczna ironia

Dramatyczna ironia ma miejsce wtedy, gdy czytelnicy wiedzą więcej o zaistniałej sytuacji niż co najmniej jedna z zaangażowanych w nią postaci. Stwarza to różnicę między postrzeganiem wydarzeń przez widzów i bohaterów. Na przykład, jeśli wiemy, że jedna postać ma romans, kiedy ta postać rozmawia ze swoim małżonkiem, wychwycimy kłamstwa i dwuznaczność jego słów, podczas gdy małżonek może przyjąć je dosłownie.

Przykład: w " Tytaniczny" widzowie od początku wiedzą, że łódź zatonie. Kiedy bohaterowie zauważają bezpieczeństwo statku, pojawia się ostry humor.

Eufemizm. Techniki literackie dla pisarzy.

Eufemizm  to pośredni, „uprzejmy” sposób opisania czegoś zbyt niewłaściwego lub niezręcznego, aby zająć się nim bezpośrednio. Jednak większość ludzi nadal zrozumie prawdę o tym, co się dzieje.

Przykład: niektórzy mogą powiedzieć, że starsza osoba jest „wypuszczana na pastwisko”.

Ekspozycja

Ekspozycja ma miejsce wtedy, gdy narracja dostarcza podstawowych informacji, które pomagają czytelnikowi zrozumieć, co się dzieje. Używane w połączeniu z opisem i dialogiem, to narzędzie literackie zapewnia głębsze zrozumienie postaci, scenerii i wydarzeń. Bądź jednak ostrożny – zbyt duża ekspozycja szybko stanie się nudna, co zmniejszy emocjonalny wpływ Twojej pracy.

Przykład: „Dursleyowie mieli wszystko, czego chcieli, ale mieli też tajemnicę i najbardziej obawiali się, że ktoś ją odkryje”. — Harry Potter i Kamień Czarnoksiężnika , J.K. Rowling

Wspomnienia. Techniki literackie dla pisarzy.

Wspomnienia poprzednie wydarzenia są dzielone między współczesnymi scenami historii, zwykle po to, aby zbudować napięcie przed wielkim odkryciem. Retrospekcje to także świetny sposób na przedstawienie swojej historii, stopniowo odkrywając przed czytelnikiem, co wydarzyło się w przeszłości.

Przykład: wszystkie pozostałe rozdziały pierwszej części” Zaginiona dziewczyna" to powrót do starych wpisów w pamiętniku Amy opisujących jej relacje z mężem przed jej zniknięciem.

Podobny termin: omen

Omen. Techniki literackie dla pisarzy.

Zapowiedź ma miejsce wtedy, gdy autor wskazuje na wydarzenia, które mają się wydarzyć w historii. Podobnie jak (i ​​często używana w połączeniu z) retrospekcjami, technika ta jest również wykorzystywana do tworzenia napięcia lub napięcia – dając czytelnikom wystarczającą ilość okruchów, aby sprawić, że będą chcieli więcej.

Przykład. Popularną metodą przewidywania jest częściowe ujawnienie: narrator pomija kluczowe fakty, aby wzbudzić ciekawość czytelników. Robi to Jeffrey Eugenides „Dziewcze samobójstwa” : „Rano ostatnia córka Lisbon popełniła samobójstwo – tym razem była to Mary, a do domu przybyło dwóch ratowników medycznych, podobnie jak Teresa, wiedząc dokładnie, gdzie jest szuflada z nożem. , i kuchenkę gazową, i belkę w piwnicy, do której można było przywiązać linę.

Podobny termin: wspomnienie

Historia ramki. Techniki literackie dla pisarzy.

Ramy dowolna część historii, która „kadruje” inną jej część, na przykład jedna postać opowiadająca drugiej o swojej przeszłości lub ktoś ujawniający pamiętnik lub serię artykułów prasowych, które następnie opowiadają czytelnikom, co się wydarzyło. Ponieważ opowieść ramowa wspiera resztę fabuły, jest używana głównie na początku i na końcu opowieści lub w krótkich przerwach między rozdziałami lub opowieściami.

Przykład: в „W imię wiatru Patrick Rothfuss Kvothe opowiada Kronikarzowi historię swojego życia w ciągu trzech dni. Większą część powieści stanowi opowiadana przez nią historia, natomiast ramą jest dowolna część rozgrywająca się w hotelu.

Hiperbola

Hiperbola  to przesadne stwierdzenie, które podkreśla znaczenie rzeczywistego znaczenia wypowiedzi. Kiedy przyjaciel mówi: „O mój Boże, nie widziałem cię milion lat” To  przesada.

Przykład: „W tamtym czasie Bogota była odległym, ponurym miastem, w którym od początku XVI wieku padały bezsenne deszcze”. — Życie to opowieść do opowiedzenia Gabriel garcia marquez

Hipofora. Techniki literackie dla pisarzy.

Hipofora jest bardzo podobne do pytania retorycznego, gdy ktoś zadaje pytanie, które nie wymaga odpowiedzi. Jednak w przypadku hipofory osoba zadaje pytanie i natychmiast na nie odpowiada (stąd przedrostek hipo,  czyli „poniżej” lub „przed”). Jest często używany, gdy bohaterowie rozmawiają o czymś głośno.

Przykład: „Czy zawsze patrzysz na najdłuższy dzień w roku, a potem za nim tęsknisz? Zawsze oglądam najdłuższy dzień w roku, a potem za nim tęsknię.” — Stokrotka "Wielki Gatsby"

 

Изображения

Próbki odwołuje się do uczuć czytelników, używając bardzo wizualnego języka. Jest to bardzo ważne dla każdego pisarza, który pragnie przestrzegać zasady „pokazuj, nie mów”, ponieważ mocne obrazy naprawdę dają obraz tego, co się dzieje.

Przykład: „W ubitej ziemi w połowie drogi, gdy zgasną jasne światła i ludzie pójdą spać, znajdziesz prawdziwy skarb w postaci kawałków popcornu, mrożonych kawałków kremu, kandyzowanych jabłek rzucanych przez zmęczone dzieci, puchu cukrowego. kryształki, solone migdały, lody na patyku, częściowo zjedzone rożki lodowe i drewniane patyczki do lizaków.” — Strona Charlotte  E. B. White

W mediach. Techniki literackie dla pisarzy.

In medias res to łaciński termin oznaczający „pośród rzeczy” i sposób na rozpoczęcie narracji bez objaśnień i informacji kontekstowych. Uruchamia się bezpośrednio w scenie lub akcji, która już się rozgrywa.

Przykład: „Wiele lat później, w obliczu egzekucji, pułkownik Aureliano Buendia musiał przypomnieć sobie to odległe popołudnie, kiedy ojciec zabrał go na poszukiwanie lodu”. — Pierwsza linijka opery Gabriela Garcíi Márqueza „ Sto lat samotności »

Ironia

Ironia tworzy kontrast pomiędzy tym, jak rzeczy wyglądają, a tym, jak są w rzeczywistości. Wyróżnia się trzy rodzaje ironii literackiej: dramatyczny (kiedy czytelnicy wiedzą, co się stanie, zanim zrobią to bohaterowie) sytuacyjny (kiedy czytelnicy oczekują określonego wyniku, tylko po to, by być zaskoczeni obrotem wydarzeń) i werbalny (kiedy zamierzone znaczenie wypowiedzi jest przeciwne do tego, co zostało powiedziane).

Przykład: ta scena otwierająca film Orsona Wellesa „Dotyk zła” jest doskonałym przykładem tego, jak dramatyczna ironia może wywołać napięcie.

Izokolon. Techniki literackie dla pisarzy.

Jeśli jesteś schludnym dziwakiem, który ma wszystko tak нравится , izokolon jest dla Ciebie narzędziem literackim. Dzieje się tak, gdy dwie lub więcej fraz lub zdań ma tę samą strukturę, rytm i równą długość - tak że ułożone jedna na drugiej idealnie się układają. Izokolon często pojawia się w sloganach marki i znane sprawozdania; szybki, zrównoważony rytm sprawia, że ​​fraza jest bardziej chwytliwa i zapadająca w pamięć.

Przykład: Chodź, vidi, vici ("Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem").

Mapowanie

Mapowanie umieszcza obok siebie dwie lub więcej różnych postaci, motywów, koncepcji itp., z głębokim kontrastem podkreślającym ich różnice. Dlaczego zestawienie jest tak skutecznym narzędziem literackim? Cóż, ponieważ czasami najlepszym sposobem na zrozumienie czegoś jest zrozumienie, co to jest nie jest .

Przykład: W pierwszych linijkach Opowieść o dwóch miastach Charles Dickens używa zestawień, aby podkreślić nierówności społeczne, które doprowadziły do ​​rewolucji francuskiej: „To były najlepsze czasy, to były najgorsze czasy, to był wiek mądrości, to był wiek głupoty, to był wiek wiary, był to wiek nieufności, był to czas Światła, był to czas Ciemności…”

Podobne terminy: oksymoron, paradoks

Litotes. Techniki literackie dla pisarzy.

Litotes  - popisowe narzędzie literackie podwójnego negatywu. Pisarze używają litotes, aby wyrazić pewne uczucia poprzez swoje przeciwieństwa, mówiąc, że to nie Więc. Nie martw się, przykłady będą jaśniejsze. ?

Przykłady: „Nie pożałujesz” (to znaczy będziesz szczęśliwy); „Nie mylisz się” (co oznacza, że ​​masz rację); "Ja nie nie Lubię to” (to znaczy mnie)

Malapropizm. Techniki literackie dla pisarzy.

Jeśli Szekspir jest królem metafor, to tak Michael Scott – król malapropizmów . Nadużycie słów kiedy spółgłoskowe słowa zastępują swoje odpowiedniki, zwykle z efektem komicznym - jednym z najczęściej wymienianych jest „taniec flamingów”, a nie „flamenco”. Malapropizmy są często używane w dialogach, gdy postać popełnia błąd w swojej mowie.

Przykład: „Nie daję się oszukać”.

Metafora

Metafora  porównuje dwie podobne rzeczy, stwierdzając, że jest to jedna z nich jest  inny. Jak można się spodziewać, jeśli chodzi o urządzenia literackie, ten jest mocny. A jeśli standardowa metafora nie wystarczy, autor zawsze może wypróbować rozszerzoną metaforę: metaforę, która rozszerza oryginalne porównanie o bardziej złożone podobieństwa.

Przykład: metafory to chleb powszedni literatury (metafora implikowana) – powodzenia w znajdowaniu powieści, która ich nie zawiera. Oto jedna z prac Frances Hardinge” Twarz jak szkło” „Pragnienia to ciernie” – powiedział sobie ostro. Nie przynoszą nam nic dobrego, po prostu wbijają się w naszą skórę i ranią nas.”

Podobny termin: porównanie

Metonimia. Techniki literackie dla pisarzy.

Metonimia podobne do symboliki, ale jeszcze bardziej. Metonym nie tylko symbolizuje coś innego, służy jako synonim tej rzeczy lub rzeczy – zazwyczaj jeden przedmiot reprezentuje całą instytucję.

Przykłady: „Korona” reprezentuje monarchię, „Waszyngton” reprezentuje rząd USA.

Podobny termin: synekdocha

Motyw

Jakakolwiek forma zaakceptował motyw , powtarza się w całej powieści i pomaga rozwinąć temat opowieści. Może to być symbol, koncepcja lub obraz.

Przykład: w " Anna Karenina Pociąg Lwa Tołstoja to wszechobecny motyw symbolizujący przejście, upadek, a ostatecznie brutalną śmierć i zniszczenie.

Podobny termin: postać

Onomatopeja. Techniki literackie dla pisarzy.

Zabawne, ale onomatopeja (słowo samo w sobie trudne do wymówienia) odnosi się do słów, które oni brzmią jak to, co mają na myśli. Dobrze znane przykłady onomatopei obejmują gwizdanie, buczenie, klikanie, chrząkanie itp.

Przykład:  świetnie książka dla dzieci «  Kliknij, kliknij, Mu: takie krowy. „Rolnik Brown ma problem. Jego krowy uwielbiają pisać. Przez cały dzień słyszy:  kliknij, kliknij, szum. Kliknij, kliknij, nuć. Kliknij, kliknij, nuć ".

Oksymoron

Oksymoron pochodzi od dwóch sprzecznych słów opisujących jedną rzecz. O ile zestawienie przeciwstawia sobie dwa elementy opowieści, o tyle oksymorony niepokoją słowa, że ty używasz.

Przykład: „Rozstanie to taki słodki smutek.” - " Romeo i Julia  » Szekspir (100 kolejnych przykładów oksymoronów można odnaleźć tutaj ).

Terminy pokrewne: zestawienie, paradoks

Paradoks. Techniki literackie dla pisarzy.

Paradoks pochodzi od greckiego słowa paradoxon , co oznacza „poza wiarą”. To stwierdzenie zachęca ludzi do nieszablonowego myślenia poprzez proponowanie pozornie sprzecznych z intuicją – ale w rzeczywistości prawdziwych – przesłanek.

Przykład. W " 1984 » Hasło George'a Orwella dotyczące rządu totalitarnego opiera się na paradoksach: „Wojna to pokój, wolność to niewolnictwo, ignorancja to siła”. Chociaż możemy uznać te stwierdzenia za wyraźnie sprzeczne, w kontekście powieści Orwella te otwarcie skorumpowane uczucia stały się akceptowaną prawdą.

Podobne terminy: oksymoron, porównanie
Uosobienie

Uosobienie używa cech ludzkich do opisania rzeczy innych niż ludzkie. Znowu, chociaż powyższy antropomorfizm faktycznie jest dotyczy te cechy rzeczom innym niż ludzkie, personifikacja oznacza, że ​​zachowanie rzeczy w rzeczywistości się nie zmienia. Tylko w języku przenośnym jest to osobowość.

Przykład: „Tuż przed zmrokiem, gdy mijali dużą wyspę Sargasso, porośniętą wodorostami, która wznosiła się i kołysała na jasnym morzu, jakby ocean kochał się z czymś pod żółtym kocem, jej małą linię złapał delfin. ” — Stary człowiek i morze  Ernest Hemingway

Podobny termin: antropomorfizm

Punkt widzenia. Techniki literackie dla pisarzy.

Punkt widzenia - to oczywiście sposób opowiadania historii. Autor może wybrać wiele punktów widzenia, z których każdy będzie miał inny wpływ na wrażenia z lektury.

Przykład: Punkt widzenia drugiej osoby jest rzadki, ponieważ przemawia bezpośrednio do czytelnika – jest to trudny styl opowiadania historii. Jedną z popularnych powieści, która z powodzeniem wykorzystuje tę perspektywę, jest „ Jasne światła, duże miasto Jay McInerney: „Nie jesteś typem faceta, który byłby w takim miejscu o tej porze. Ale oto jesteście i nie można powiedzieć, że teren jest całkowicie nieznany, chociaż szczegóły są niejasne.

Polisyndeton

Zamiast używać pojedynczego złączenia w długich instrukcjach, polisyndeton używa kilku z rzędu, aby uzyskać dramatyczny efekt. Jest to zdecydowanie dla pisarzy, którzy chcą dodać odrobinę artystycznego charakteru do swoich tekstów lub którzy mają nadzieję ukazać pewien (zwykle naiwny) głos.

Przykład: „Luster odszedł od drzewa kwiatowego i szliśmy wzdłuż płotu, a oni zatrzymali się, a my zatrzymaliśmy się i spojrzałem przez płot, podczas gdy Luster polował w trawie”. — Dźwięk i wściekłość Williama Faulknera

Próba. Techniki literackie dla pisarzy.

Powtarzanie , powtarzaj, powtarzaj... gdzie byśmy byli bez tego? Chociaż zbyt wiele powtórzeń rzadko jest dobrą rzeczą, sporadyczne powtórzenia mogą być całkiem skuteczne, aby wskazać konkretny punkt lub stworzyć określoną atmosferę. Na przykład autorzy horrorów często używają powtórzeń, aby czytelnik poczuł się uwięziony i przestraszony.

Przykład: в "Połysk" Jack Torrance nieustannie pisze na swoich łamach: „Cała praca i brak zabawy czyni Jacka nudnym chłopcem”. W tym przypadku przymus powtarzania świadczy o nienagannej inteligencji postaci.

Podobny termin: anafora

Satyra

Pisarze używają  satyra, satyra na jakiś aspekt ludzkiej natury lub społeczeństwa - zwykle poprzez przesadę, kpinę lub ironię. Istnieje niezliczona ilość sposobów na wyśmiewanie czegoś; w większości przypadków domyślasz się tego, czytając.

Przykład . Słynna powieść przygodowa Jonathana Swifta Podróże Guliwera jest klasycznym przykładem satyry, ośmieszającej „opowieści podróżników”, rząd, a nawet samą naturę ludzką.

Porównanie. Techniki literackie dla pisarzy.

Porównanie rysuje podobieństwo między dwiema rzeczami, mówiąc „rzecz A jest jak rzecz B” lub „rzecz jest jak [przymiotnik] jak rzecz B”. W przeciwieństwie do metafory podobieństwo nie oznacza, że ​​te rzeczy są takie same, a jedynie, że są podobne. W rezultacie jest to prawdopodobnie najpopularniejszy sposób literacki w piśmie — prawie zawsze można rozpoznać porównanie po użyciu „jak” lub „jako”.

Przykład: W tym opisie Kirka  Madeleine Miller ma dwa porównania: „Statki były złote i ogromne jak lewiatany, a ich szyny były wyrzeźbione z kości słoniowej i rogu. Holowały je uśmiechnięte delfiny lub pięćdziesiąt czarnowłosych Nereid o twarzach srebrnych jak światło księżyca.

Podobny termin: metafora

Monolog

W monologu postać wypowiada swoje myśli na głos, zwykle obszernie (i często w sztuce Szekspira). Postać, o której mowa, może być sama lub w towarzystwie innych osób, ale nie mówi na korzyść innych ludzi; Celem monologu jest nakłonienie bohatera do samodzielnego myślenia.

Przykład: Przemówienie Hamleta "być albo nie być" , w którym dokonuje refleksji nad naturą życia i śmierci, jest klasycznym monologiem dramatycznym.

Symbolizm. Techniki literackie dla pisarzy.

Autorzy zajmują się konkretami symbolika  do przedstawiania abstrakcyjnych koncepcji i idei w swoich opowieściach. Symbole zwykle pochodzą od przedmiotów lub istot innych niż ludzie — na przykład gołąb może reprezentować pokój, a kruk może reprezentować śmierć.

Przykład: в "Wielki Gatsby" Fitzgerald wykorzystuje oczy doktora T. J. Eckleburga (właściwie wyblakły billboard optometrysty), aby przedstawić Boga i jego osąd na temat epoki jazzu.

Podobny termin: motyw

Synekdocha

Synekdocha polega na użyciu części do przedstawienia całości. Oznacza to, że zamiast przedmiotu lub nazwy jest to po prostu: połączony przy szerszym pojęciu (jak metonimia) synekdocha faktycznie musi być przyłączony w jakiś sposób: albo nazwę, albo samą większą całość.

Przykłady: „Stanford wygrał mecz” („ Stanforda” oznacza pełną nazwę drużyny piłkarskiej Stanford) lub „Niezłe koła tam masz” ( koła dotyczy całej maszyny).

Podobny termin: metonimia

Tautologia

Tautologia gdy zdanie lub krótki akapit powtarza słowo lub frazę, które dwukrotnie wyrażają tę samą myśl. Często jest to znak, że powinieneś ograniczyć swoją pracę, aby usunąć nadmiar (np. „zamrożony lód”), ale może być również użyty do podkreślenia poezji.

Przykład: „Ale faktem jest, że drzemałem, a ty tak delikatnie zapukałeś, i tak cicho przyszedłeś, zapukałeś, zapukałeś do drzwi mojego pokoju” - Raven , Edgara Allana Poe

Tmesis. Techniki literackie dla pisarzy.

czas ma miejsce, gdy słowo lub fraza jest przerywana interpolowanym słowem, takim jak abso-freaking-lutely. Służy do podkreślenia pomysłu, często z humorystycznym lub sarkastycznym akcentem.

Przykład: „To nie Romeo, on jest gdzie indziej”. — Romeo i Julia , William Szekspir

Тон

Тон odnosi się do ogólny nastrój i przesłanie Twojej książki. Jest ustalany za pomocą różnych środków, w tym głosu, charakterystyki, symboliki i tematów. Ton określa uczucia, które chcesz, aby czytelnicy wynieśli z historii.

Przykład: Nieważne, jak poważne sprawy się pojawią "Dobre miejsce" , postać zawsze ma szansę odkupić się poprzez poprawę swojego zachowania. Tone podtrzymuje nadzieję na przyszłość ludzkości w obliczu ogromnych przeszkód.

Tragikomedia. Techniki literackie dla pisarzy.

Tragikomedia tak to brzmi: mieszanka tragedii i komedii. Tragikomedia pomaga widzom zrozumieć mroczniejsze tematy, pozwalając im śmiać się z sytuacji, nawet gdy okoliczności są ponure.

Przykład: « Seria Niefortunne zdarzenia” Lemony’ego Snicketa wykorzystuje grę słów, absurdalne sytuacje i przesadne postacie, aby dodać humoru tragicznej historii.

Zoomorfizm

Zoomorfizm ma miejsce wtedy, gdy bierzesz cechy zwierząt i przypisujesz je czemuś innemu niż zwierzę. Jest to przeciwieństwo antropomorfizmu i personifikacji i może być albo manifestacją fizyczną, taką jak bóg pojawiający się jako zwierzę, albo porównaniem, takim jak nadanie komuś imienia pracowita pszczółka .

Przykład: kiedy wampiry przekształcają się w nietoperze, ich forma nietoperza jest przykładem zoomorfizmu.

 

Czytelnicy i pisarze mogą wiele zyskać, poznając środki literackie i sposób ich użycia. Ponownie czytelnicy mogą ich używać, aby zrozumieć zamierzone znaczenie autora w swojej twórczości, podczas gdy pisarze mogą korzystać ze środków literackich, aby lepiej komunikować się z czytelnikami. Ale jakakolwiek jest Twoja motywacja do ich studiowania, na pewno nie pożałujesz! (Nie tylko dlatego, że rozpoznasz urządzenie, którego właśnie użyłem w tym zdaniu.?)