Renk Derecelendirme Temelleri

Renk derecelendirme, belirli bir efekt elde etmek veya görüntünün kalitesini artırmak için bir görüntü veya videodaki renkleri değiştirme ve ayarlama işlemidir. Bu süreç, istenilen görsel sonuca ulaşmak için renk dengesinin, doygunluğun, kontrastın ve diğer parametrelerin değiştirilmesi gibi çeşitli işlemleri içerebilir.

Çevrimiçi olarak çok sayıda harika renk derecelendirme öğreticisi olsa da, bazen ihtiyacınız olan tek şey terimlerin ve araçların basit bir dökümü ve bunların renk derecelendirme, derecelendirme vb. ile olan ilişkisidir. Evet, hepimiz post prodüksiyonda o sinematik görünümü elde etmek istiyoruz. Ancak burada bazı temel ilkeler geçerlidir. Ve elbette istediğiniz efekt filtresini ekleyebilirsiniz, ancak parlaklık ile gama arasındaki farkı bilmiyorsanız veya basit bir parlaklık/kontrast ayarının dinamik aralığınızı bir şekilde iyileştireceğini düşünüyorsanız... o zaman geriye kalan tek şey görsel olarak filtrelenmiş bir Instagram görüntüsüne benzer.

Bunda yanlış bir şey olduğundan değil.

Özellikle hala bu görünüme ulaşmak istiyorsanız. Ancak renk derecelendirme, görüntünüzün görünümünü iyileştirmekten daha fazlasıdır. Bu, karelerinizi klipten klibe eşleştirmekle ilgilidir. Sadece bu değil, aynı zamanda büyük ekranda, bilgisayar monitöründe veya yeni UHDTV'nizde evrensel olarak kabul edilebilecek bir standarda ulaşmakla da ilgilidir.

Video çekiminin rengini düzeltirken iki ana faktör dikkate alınmalıdır: renk dengesi и dinamik aralık . "Renk dengesi", çekiminizde kaydedilen kırmızı, yeşil ve mavi miktarının dengelenmesi anlamına gelir. "Dinamik aralık", siyahtan beyaza kadar olan düzey sayısını ifade eder. Dinamik aralık ne kadar büyük olursa çekimleriniz insan gözünün görebileceğine o kadar yakın olur. Aslında, film her zaman videodan daha yüksek bir dinamik aralığa sahip olduğundan, dijital olarak kaydedilen videonun analog film gibi görünmesini sağlayan dinamik aralık bileşenidir.

Yukarıdaki resimde gösterilen kontrast tablosuna bakın. Siyahtan beyaza doğru temel bir gradyan vardır. Bu grafik, görüntünün ne kadar parlak veya karanlık olması gerektiğine bağlı olarak dinamik aralığın desteklenip desteklenmediğini belirlemeye yardımcı olur. Bu çok kullanışlı bir araçtır. Özellikle parlaklık/kontrast etkisi hakkında söyleyeceklerime gelince. Ne hakkında konuştuğumu biliyorsun. Parlaklık/kontrast filtresi, herhangi bir doğrusal olmayan düzenleme sisteminde yalnızca en sık kullanılan eklenti değil, aynı zamanda belki de en gereksiz eklentidir.

Renk Derecelendirme Temelleri

Şimdi görüntüyü tekrar kontrol edelim, ancak bu kez parlaklık/kontrast efekti uygulanarak parlaklık faktörünü biraz arttırarak kontrol edelim.

Siyahın farklı tonlarının nasıl karıştığını gördünüz mü? Beyazlar için de aynı şey geçerli mi? Parlaklık ve kontrast efektleri nedeniyle çok konuşulan dinamik aralığı kaybedersiniz. Bu nedenle çekimlerinizi daha parlak veya daha karanlık yapmak istiyorsanız asla ama asla bunu kullanmayın. Premiere'de basit Hızlı Renk Düzelticiyi veya Final Cut Pro'da Üç Yönlü Renk Düzelticiyi kullanmak çok daha iyidir. Genel bir kural olarak, ayarlamanıza olanak tanıyan herhangi bir renk düzeltme efektini kullanın. giriş seviyeleri "parlaklık" veya "kontrast" yerine. Aşağıdaki resme bir göz atın. Renk Derecelendirme Temelleri

Giriş seviyeleri, dinamik aralığı kaybetmeden görüntüyü aydınlatır veya koyulaştırır. Yani onun yerine bunu kullan. Neyse... Görüntünüze daha fazla kontrast kazandırmak istiyorsanız (bazıları için bu, ona daha film benzeri bir görünüm kazandırır), görüntüyü koyulaştırmak için bir "düzey" kullanmalısınız. Dolayısıyla “siyah kırma” terimi.

Sadece siyahı daha koyu hale getiriyorsunuz.

Bu arada şöyle düşünüyor olabilirsiniz: "Tamam, o halde bir görüntüyü koyulaştırmak veya açıklaştırmak istediğimde giriş seviyelerine bağlı kalmalıyım. Ama ne haftasonu seviyeler? " İyi soru. Temel olarak, çıkış seviyesinin, yayın standartlarını geçmesini sağlamak için bulduğunuz giriş seviyesini yönlendirmesi gerekir. Başka bir deyişle, ortalama bir monitör veya TV onu doğru şekilde görüntüleyemiyorsa, bir görüntüde ne kadar dinamik aralık bulunduğunun bir önemi yoktur. Böylece çıkış seviyesi bu standart için dinamik aralığı maksimuma çıkarır. Renk Derecelendirme Temelleri

Şimdi “renk dengesine” geçelim. Bir monitörde veya TV'de görüntülenen her şey kırmızı, yeşil ve maviden oluşur (ve aradaki her şey, örneğin camgöbeği, macenta vb.). Bu anlaşılması çok basit bir kavramdır. Bu nedenle, renk derecelendirme sürecindeyken öncelikle kırmızıların, mavilerin vb. mümkün olduğunca eşit dengede olduğundan emin olmak istersiniz. Ve post prodüksiyon uygulamasında size bu konuda yardımcı olabilecek birçok araç var. Özellikle farklı ışık koşullarında çekilmiş iki klibi birlikte düzenlerken. Veya bir klip beyaz dengesi gerektiği gibi ayarlanmamışken diğeri dengeli değilse.

Örnek

İşte renkleri başarılı bir şekilde eşleştirdikten sonra iki klip. Sağdaki görüntüleyicideki görüntü, kaynak klip (soldaki görüntüye uygulanacak renk bilgisini içeren bir klip) görevi görüyordu.

XNUMX Yönlü Renk Düzelticiyi veya Hızlı Renk Düzelticiyi kullanıyorsanız üç kontrol göreceksiniz: Gamma, Kaide ve Kazanç. Değiştirme girişimleri gama görsel eleman veya filminizdeki gölgeleri (veya siyahların en siyahını) aydınlatın veya koyulaştırın. Eğer dalga geçiyorsan kaide, filminizin alt tonları daha açık veya daha koyu hale gelecektir. Ve bu noktada güç oyununun nereye varacağını tahmin edebilirsiniz. Ancak seviye kontrolünün (kameranızın parlaklığını/koyuluğunu ayarlayan) aksine dinamik aralık ), gama/kaide/kazanç parlaklığı/koyuluğu ayarlar RGB renkleri, bu görüntüde kaydedildi.

Renk Derecelendirme Temelleri

Renk dengeleme söz konusu olduğunda ve bunun bu tür renklerin kullanımıyla nasıl ilişkili olduğuna dikkat etmek önemlidir. araçlarıOsiloskoplar, dalga formları ve eğriler gibi. Osiloskoplar ve dalga formları, RGB'nin yoğunluğunu, doygunluğunu veya bunların eksikliğini gösteren görsel grafikler görevi görür. Renkleri bu şekilde kolaylıkla dengeleyebiliriz. Örneğin, bir görüntüde sunulan kırmızılar mavilerden daha küçük görünüyorsa, bu kırmızıların sayısını veya boyutunu bu mavilerle eşleşecek şekilde ayarlayabiliriz. Ya da tam tersi. Bu araçlar, çekimlerinizi görüntülemek için dikkatlice kalibre edilmiş bir monitörünüz olmadığında da kullanışlıdır. İletken görevi görürler. Eğriler, her bir osiloskop veya dalga formunda temsil edilen RGB'nin yoğunluğunu kontrol eder.

Bir klibi diğeriyle eşleştirme örneğine dönersek, orijinal klipteki RGB miktarını tahmin edebilir ve bu verileri başka bir klibin eşleştirebilmesi için kullanabilirsiniz. Ve bu, dostlarım, Renk düzeltmesi .

Beklemek! Bilmeniz gereken üç terim daha olduğundan işimiz henüz bitmedi. "Parlaklık" parlaklığı veya parlaklık.belirli bir rengin yönleri. Daha doğrusu o görüntüdeki siyah, gri ve beyazın yüzdesi. Görüntünün doygunluğunu azaltırsanız geriye kalan tek şey parlaklıktır (görüntü siyah beyaz olur).

"Gama (bir rengin koyuluğunu düzenleyen gama ile karıştırılmamalıdır)", bir yayın sinyali veya bilgisayar monitörü aracılığıyla göründüğünde insan gözünün görebildiği parlaklığı ifade eder. “Chroma” ise kırmızı, yeşil ve mavinin birleşiminden sonra ortaya çıkan renk aralığını ifade ediyor.

Başka bir deyişle, renk tonu veya doygunlukla uğraşırsanız kromayı değiştirirsiniz. Sadece bu da değil, bir kroma anahtarı kullanarak belirli bir rengi seçerek o rengi tamamen kaldırabilirsiniz. Yeşil ekran kullanma fikrinin tamamı buradan geliyor. Renk nedeniyle "kapatılmıştır".

"Beyaz dengesi".

Bir şeye daha söz veriyorum. Her renk düzelticinin “beyaz dengesini” ayarlama özelliği vardır. Bu biraz talihsiz bir durum çünkü biliyorsunuz, çekimlerin editörün masasına çarpmadan önce beyaz dengesinin sağlanması gerekiyordu.

Dolayısıyla, bir yapımcı, kameraman veya yönetmenin "postada düzeltebiliriz" başlığı altında çabalarını kemikle boşa çıkardığına dair bir hikaye duyarsanız, hemen kafalarının arkasına bir tokat atın. Çünkü iş asla o noktaya gelmemeli. Ancak bu, çoğunlukla post prodüksiyon aşamasında ortaya çıkan bir sorundur. Beyaz dengesi fonksiyonunun var olmasının nedeni de budur. Çerçevede beyaz olarak okumak istediğiniz alanı seçmek için renk seçiciyi kullanmanız yeterlidir; beyaz dengesi geri kalanını otomatik olarak düzeltecektir. Bu görüntüde neyin beyaz olması gerektiğinden emin değilseniz, doygunluğunu tamamen azaltın. O zaman sahip olacağın tek şey siyah, beyaz ve gri. Oradaki en beyaz öğeye dikkat edin, görüntüyü yeniden doygunlaştırın ve ardından o öğeyi seçin. Renk Derecelendirme Temelleri

Hadi özetleyelim.

Dinamik aralık bir görüntüdeki siyah, beyaz ve gri düzeylerini ifade eder.

Kullanmak giriş sinyali seviyesi, Görüntüyü daha parlak veya daha karanlık yapmak için. Bu şekilde dinamik aralığı koruyacaksınız.

Renkli görüntüler her zaman bir karışımdır kırmızı , yeşil и mavi Renkler . Görüntüyü bu üç bileşene ayırabilir ve daha sonra odaklanarak bunların koyuluğunu ve parlaklığını ayarlayabiliriz. menzil , kaide и güçlendirme . Gama = gölgeler. Kaide = orta tonlar. Kazanç = öne çıkanlar.

Ve özellikle kırmızı, yeşil ve mavinin pigmentleriyle uğraştığımızda...

parlaklık renkli bir görüntüdeki parlaklığı veya daha doğrusu siyahın beyaza yüzdesini ifade eder.

Gama - Bu, bir TV veya bilgisayar ekranında görülen parlaklıktır.

renklilik kırmızı, mavi ve yeşil elementlerin karıştırılmasından sonra ortaya çıkan renk aralığıdır.