PFAS-inkten in voedselverpakkingen

PFAS-verven (per- en polyfluoralkylstoffen), ook wel PFC's genoemd, zijn sterk gefluoreerde chemicaliën met water- en vetafstotende eigenschappen.

Sinds de jaren veertig worden perfluoralkyl- en polyfluoralkylstoffen (PFAS) in een breed scala aan industriële en huishoudelijke toepassingen gebruikt als vlek- en waterbestendige coatings. Dat wordt nu onderkend Blootstelling aan deze chemicaliën kan schadelijke gevolgen voor de gezondheid hebben .

PFAS zijn een grote groep door de mens gemaakte gefluoreerde verbindingen die olie en water afstoten, zo heeft de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) in 2018 geïdentificeerd 4730 PFAS-gerelateerde CAS-nummers . Ze hebben een breed scala aan toepassingen, waaronder brandvertragende schuimen, antiaanbakproducten, insecticiden en andere formuleringen waarvoor oppervlakteactieve stoffen nodig zijn. PFAS-verven

Zoals gedefinieerd door de Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA), zijn PFAS te vinden in:

• Etenswaren — wanneer ze zijn verpakt in materiaal dat PFAS bevat, zijn verwerkt met behulp van apparatuur die PFAS gebruikt, of zijn gekweekt in met PFAS verontreinigde grond of water.
• Commerciële huishoudelijke goederen, in inclusief vlek- en waterafstotende stoffen, antiaanbakproducten (bijv. Teflon®), polijstmiddelen, was, verven, reinigingsmiddelen en blusschuimen (de belangrijkste bron van grondwaterverontreiniging is afkomstig van oefenruimtes voor brandweerlieden)
• Werkplekken - inclusief productiefaciliteiten of industrieën die PFAS gebruiken (zoals verchromen, elektronicaproductie of olieproductie)
• Drinkwater - meestal gelokaliseerd en gebonden aan een specifieke locatie (bijvoorbeeld fabrikant, stortplaats, afvalwaterzuiveringsinstallatie, trainingscentrum voor brandweerlieden)
• Levende organismen, inclusief vissen, dieren en mensen, waarbij PFAS het vermogen hebben zich op te hopen en in de loop van de tijd te blijven bestaan

De voortdurende productie en het gebruik van deze chemicaliën heeft geleid tot vervuiling van drinkwaterbronnen in verschillende landen van de Europese Unie (EU). In veel gevallen is gebleken dat de niveaus van individuele PFAS, zoals perfluoroctaansulfonaat (PFOS) en perfluoroctaanzuur (PFOA), te hoog zijn. de limieten overschrijden die zijn voorgesteld in de EU-drinkwaterrichtlijn van 2018.  Grondwaterbehandelingsmethoden zijn beperkt tot extractie en filtratie door actieve koolfilters. PFAS-verven

Een belangrijk punt van zorg bij PFAS is dat ze extreem persistent zijn in het milieu, dat is aangetoond dat ze resistent zijn tegen de meeste conventionele chemische en microbiologische verwerkingstechnologieën, en dat ze bioaccumuleren bij mensen en dieren in het wild.

 

PFAS worden na orale blootstelling geabsorbeerd. Dan zij in principe ophopen in bloedserum, nieren en lever . Er is aangetoond dat blootstelling aan deze chemicaliën een negatief effect heeft op het immuunsysteem en een laag geboortegewicht, kanker (voor PFOA) en verstoring van het schildklierhormoon (voor PFOS) kan veroorzaken. PFAS-verven

EFSA-publicaties

In 2008 publiceerde de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) het wetenschappelijk advies van het Panel on Contaminants in the Food Chain over PFOS, PFOA en hun zouten. Dit typeert PFAS als milieuverontreinigende stoffen hebben vooral gevolgen voor vis en visproducten . Het stelde aanvaardbare dagelijkse innames (TDI) vast voor zowel PFOS als PFOA en concludeerde dat het onwaarschijnlijk is dat de algemene bevolking in de EU negatieve gezondheidseffecten zal ondervinden van de dagelijkse blootstelling aan deze chemicaliën. Er werd vastgesteld dat de geschatte blootstelling aan PFOS via de voeding van 60 ng/kg lichaamsgewicht per dag lager was dan de vastgestelde TDI van 150 ng/kg lichaamsgewicht per dag. Voor PFOA werd vastgesteld dat hoge blootstellingsniveaus via de voeding van respectievelijk 2 en 6 ng/kg lichaamsgewicht per dag significant lager zijn dan de TDI van 1,5 μg/kg lichaamsgewicht per dag. PFAS-verven

In 2010 had de EFSA gegevens nodig over PFAS in voedsel. Dit volgt op een verzoek van de Europese Commissie (EC) om een ​​advies op te stellen over de risico's voor de menselijke gezondheid die verband houden met de aanwezigheid van deze stoffen in voedsel. Dertien lidstaten hebben hun analyseresultaten ingediend voor 27 perfluorgealkyleerde stoffen in levensmiddelen over de bemonsteringsperiode van 1998 tot 2012. Deze resultaten zijn gecombineerd met bevindingen uit een speciaal driejarig project uitgevoerd door Perfood. Dienovereenkomstig heeft de EU op 17 maart 2010 dit besluit aangenomen Aanbeveling 2010/161/EG betreffende de monitoring van perfluorgealkyleerde stoffen in voedingsmiddelen. De bevindingen van de EFSA zijn in 2012 gepubliceerd in een wetenschappelijk onderzoeksrapport, gevolgd door twee afzonderlijke adviezen in 2017.

Op 22 maart 2018 werd het wetenschappelijk advies “Risico voor de menselijke gezondheid geassocieerd met de aanwezigheid van perfluoroctaansulfonzuur en perfluoroctaanzuur in voedsel” aangenomen. Hierbij worden de risico's gedekt die verband houden met: vlees en vleesproducten, eieren en eiproducten, melk en zuivelproducten en drinkwater.

Er werd vastgesteld dat, hoewel PFOS en PFOA gemakkelijk worden geabsorbeerd uit het maagdarmkanaal en worden uitgescheiden in urine en ontlasting, ze niet worden gemetaboliseerd, met een halfwaardetijd bij mensen van 5 jaar voor PFOS-verbindingen en 2 tot 4 jaar voor PFOA. PFAS-verven

Gebaseerd op epidemiologische onderzoeken bij mensen de volgende kritische effecten werden geïdentificeerd :

• PFOS en PFOA - verhoogde serumcholesterolwaarden en verlaagd geboortegewicht
• PFOS - verminderde respons op vaccinatie bij kinderen
• PFOA - verhoogde prevalentie van het enzym alanineaminotransferase (ALT) in het bloedserum

Na benchmarkmodellering van serumniveaus van deze verbindingen Er is een aanvaardbare wekelijkse inname (TWI) vastgesteld :

• PFOS – 13 ng/kg lichaamsgewicht per week
• PFOA – 6 ng/kg lichaamsgewicht per week

Een aanzienlijk deel van de EU-bevolking bleek beide TWI's te overschrijden.

2024 — “Risico voor de menselijke gezondheid in verband met de aanwezigheid van perfluoralkylstoffen in voedingsproducten”

Op 9 juli 2020 heeft het EFSA-panel voor contaminanten in de voedselketen (CONTAM) zijn nieuwste wetenschappelijke advies aangenomen. Hierbij stond de beoordeling van vier PFAS centraal: PFOS, PFOA, perfluornaanzuur (PFNA) en perfluorhexaansulfonzuur (PFHxS).

Gebaseerd op dier- en mensstudies, er werd vastgesteld dat het meest kritische effect op het immuunsysteem was . De resultaten van dit onderzoek verschilden echter van het advies uit 2018 omdat, terwijl voorheen het belangrijkste kritische effect bij het bepalen van TWI een verhoogd cholesterol was, het grootste probleem nu een afname van de reactie van het immuunsysteem op vaccinatie bleek te zijn. Het laatste advies verschilt ook van eerdere onderzoeken omdat er volgens de laatste aanbevelingen wordt gekeken naar de gecombineerde effecten van meerdere chemicaliën.

Uit het onderzoek bleek dat de grootste bijdrage aan de blootstelling ‘visvlees’, ‘eieren en eiproducten’ en ‘fruit en fruitproducten’ waren. Er werd ook vastgesteld dat kinderen de meest blootgestelde groep waren na blootstelling tijdens zwangerschap en borstvoeding.

De TWI werd vastgesteld op 4,4 ng/kg lichaamsgewicht per week. Dit is gebaseerd op fysiologisch gebaseerde farmacokinetische (PBPK) modellen die rekening houden met accumulatie in de loop van de tijd en de relevantie ervan voor langdurige blootstelling van de moeder. Aangenomen wordt dat dit niveau kinderen beschermt tegen de waargenomen nadelige effecten van blootstelling aan PFAS. Het wetenschappelijk rapport waarschuwde echter dat sommige delen van de EU-bevolking naar schatting deze drempel overschrijden.

 

PFAS-inkten in voedselverpakkingen

Het Duitse Bundesinstitut für Risikobewertung (BfR) vermeldt momenteel twaalf gefluoreerde stoffen die kunnen worden gebruikt als materiaal voor de verpakking van levensmiddelen. De Amerikaanse Federal Drug Administration (FDA) somt 28 gefluoreerde stoffen op die deze stoffen veroorzaken аковочные атериалы voor voedingsproducten met vet, oliën en water.

In september 2020 verscheen de OESO-publicatie “Series on risicomanagement #58 - PFAS en alternatieven in voedselverpakkingen (papier en karton).” Het document analyseert markttrends en doet beleidsaanbevelingen ontwikkeld door het Global Panel on Perfluorinated Chemicals (PFC), waarbij twee aspecten in aanmerking worden genomen:

• Huidig ​​gebruik
• Chemische en niet-chemische alternatieven en hun commerciële beschikbaarheid

In het rapport wordt opgemerkt dat PFAS-alternatieven met een korte keten (SC) en niet-gefluoreerde PFAS-alternatieven met een lange keten (LC) geschikt zijn voor gebruik in papier- en kartonnen verpakking etenswaren. Beide zijn in de handel verkrijgbaar en blijken te voldoen aan de hoge eisen op het gebied van afstoting die vereist zijn voor het verpakken van gewone voeding en huisdiervoedingsproducten. Niet-gefluoreerde alternatieven blijken bij sommige toepassingen voordelen te hebben ten opzichte van SC PFAS.

Momenteel vormen niet-gefluorideerde alternatieven ongeveer 1% van de markt. Dit komt door het feit dat de implementatie ervan tot een toename zal leiden verpakkingskosten voedingsmiddelen met 11–32%. Bovendien zijn er technische problemen verbonden aan het gebruik ervan.

Het OESO-overzicht bevat een aantal beleidsaanbevelingen. Ze zijn bedoeld voor zowel internationale organisaties als de maakindustrie. Het geeft ook aanbevelingen voor toekomstige studierichtingen. PFAS-verven

Verdere trends.  

Biomonitoring van EU-bloedmonsters brengt meerdere PFAS-verbindingen aan het licht . Terwijl de meest voorkomende PFAS, PFOA en PFOS, zijn afgenomen, is de hoeveelheid ‘nieuwe’ PFAS toegenomen.

In de Verenigde Staten worden PFOA, PFOS en aanverwante chemicaliën niet langer geproduceerd na stopzetting en steun van het PFOA Stewardship Program. Ze kunnen echter in de VS worden geïmporteerd. Sommige detailhandelaren hebben initiatieven genomen om materialen die met voedsel in contact komen en die bepaalde PFAS bevatten, geleidelijk uit te bannen, en sommige staten, zoals Washington en Maine, hebben verboden uitgevaardigd. De staat New York legt momenteel de laatste hand aan de regelgeving. De FDA heeft onlangs ook testmethoden verstrekt om de niveaus van sommige PFAS in voedingsmiddelen te kwantificeren.

Er zijn echter zorgen dat er te veel aandacht wordt besteed aan PFOA en PFOS. Er werd aangegeven dat ook andere stoffen zoals fluortelomeeralcoholen FTOH en polyfluoralkylfosfaatethers (PAP's), evenals andere ketenlengten van carboxylaat- en sulfonaat-PAP's, moeten worden gecontroleerd.

Het is duidelijk dat verder onderzoek zal leiden tot een beter begrip van de nadelige effecten van PFAS op de gezondheid van mens en dier. Het EFSA-rapport uit 2020 roept al op tot onderzoek naar de effecten van PFNA en PFHxS op het immuunsysteem en de effecten van PFAS op de schildklierhormoonspiegels en de neurologische ontwikkeling. Er zullen ook onderzoeken worden uitgevoerd om het werkingsmechanisme van immunotoxiciteit en borstontwikkeling te karakteriseren, waarbij de immuunuitkomsten worden beoordeeld, inclusief het risico op infectie, samen met experimentele onderzoeken om de relatie tussen PFAS en bloedlipiden en meer geavanceerde PBPK-modellen te begrijpen en te kwantificeren.

Het is duidelijk dat de voedselverpakkingssector veel aandacht zal blijven krijgen met betrekking tot het gebruik van PFAS. Er kan worden verwacht dat naarmate ons inzicht toeneemt, meer markten beperkingen zullen opleggen aan schadelijke PFAS. Het wetenschappelijke advies van de EFSA zal risicomanagers blijven ondersteunen bij het beslissen hoe ze consumenten het beste kunnen beschermen tegen de schadelijke effecten van PFAS.

Kantoordrukwerk voor bedrijven