Verdelende onderhandelingen. Wat zijn distributieve onderhandelingen?

Distributieve onderhandelingen (of distributieonderhandelingen) zijn een soort onderhandelingen waarbij partijen bepaalde hulpbronnen, activa of waarden proberen te delen. Het belangrijkste doel van dergelijke onderhandelingen is het behalen van maximale voordelen en het zodanig toewijzen van middelen dat de belangen van elke partij worden bevredigd.

Kenmerken van distributieve onderhandelingen zijn onder meer:

1. Concurrentie om hulpbronnen: Partijen gaan onderhandelingen aan met als doel een groter deel van de beschikbare middelen te verkrijgen, of het nu geld, tijd, territorium of andere bezittingen zijn.
2. Nulbedrag: Verdelende onderhandelingen worden vaak gezien als ‘zero-sum’, wat betekent dat wat de ene partij wint, de andere verliest, en omgekeerd. De middelen worden verdeeld en de totale kosten blijven ongewijzigd.
3. Harde posities: Partijen hebben de neiging om harde standpunten in te nemen, en de onderhandelingen kunnen soms vijandiger worden naarmate beide partijen hun eigen voordeel proberen te maximaliseren.
4. Onderhandelingstactieken: Onderhandelingstactieken worden vaak gebruikt om de partijen de beste voorwaarden te bezorgen. Dit kunnen concessies, compromissen en andere strategieën zijn die gericht zijn op het verkrijgen van gunstige voorwaarden.

Een voorbeeld van distributieve onderhandelingen is een situatie waarin twee bedrijven over een prijs onderhandelen product verkoop of diensten. Elke partij streeft ernaar de hoogst mogelijke prijs (of maximale winst) te verkrijgen en tegelijkertijd aan de minimumeisen van de andere partij te voldoen.

Wat zijn distributieve onderhandelingen?

Er zijn verschillende situaties in de zakenwereld waarin van partners wordt verlangd dat zij de middelen waarover zij beschikken, delen eerder gedeeld of die ze in het bedrijfsleven hebben verdiend. Het doel van elke partij is om het maximale aandeel te behalen. Zo ontstaan ​​er conflicten tussen de partijen die betrokken zijn bij distributieaanbestedingen. Om deze reden worden distributieonderhandelingen ook wel ‘win-win-onderhandelingen’, ‘waarde-eisen’ of ‘zero-sum-onderhandelingen’ genoemd.

De behoefte aan distributiebiedingen ontstaat wanneer een hulpbron een vaste hoeveelheid heeft en er geen mogelijkheid is om deze uit te breiden. Distributief onderhandelen is als het verdelen van een taart of het aansnijden van een taart. MET gezichtspunten In het bedrijfsleven worden biedingen van distributeurs voornamelijk gebruikt om kwesties als prijs en geld op te lossen. Tijdens het onderhandelingsproces zijn beide partijen van plan de andere partij ervan te overtuigen een pad te kiezen dat voor hen gunstig is.

Hoe u een geweldige naam voor uw bedrijf bedenkt

Elke partij die betrokken is bij een transactie probeert dus de reserveringspunten van de anderen te achterhalen, zodat zij een deal kunnen indienen die het dichtst bij het reserveringspunt van de andere partij ligt. Zo zorgen ze er ook voor dat ze niet te ver van het reserveringspunt van de vijand verwijderd raken. Het handelstoewijzingsproces eindigt wanneer de ene partij het verlies accepteert en de andere partij het voordeel van de transactie ontvangt.

Het belang van handelsbesprekingen. Verdelende onderhandelingen

In de zakenwereld komen allianties en dissociaties vaak voor. In beide scenario's wil elke partner het maximale voordeel uit de transactie halen. Wanneer mensen een partnerschap aangaan, zijn ze vol hoop en van plan het beste uit de unie te halen. Wanneer er echter verdeeldheid ontstaat, gaat het slecht en zorgen beide partijen ervoor dat ze geen verliezen lijden. Maar niet alle partijen kunnen dat voordeel geven, en het verlies van één is onvermijdelijk.

Verdelende onderhandelingen zijn van groot belang in de zakenwereld. Sommige problemen kunnen niet worden opgelost zonder gebruik te maken van distributietenders. Eén daarvan is de toewijzing van middelen. Via handelsbesprekingen vinden onderhandelingen plaats tussen de betrokken partijen. Elke partij die betrokken is bij het distributieproces probeert de verwachtingen van de andere partijen te leren kennen en probeert op basis van deze informatie te onderhandelen. Via distributieonderhandelingen, zelfs als ze de middelen niet gelijk kunnen verdelen. Maar ze kunnen ervoor zorgen dat iedereen krijgt wat hij het liefste heeft. Op deze manier zal een partij, zelfs als ze een kleiner aandeel krijgt in het distributieproces, blij zijn met de distributie, omdat ze krijgt wat ze wil.

Nadelen.

Nadelen van distributieonderhandelingen Ondanks het feit dat distributieonderhandelingen in de zakelijke sfeer al lange tijd worden gebruikt, zijn er nog steeds nadelen aan verbonden. Hieronder worden verschillende nadelen van toewijzingsmatching opgesomd, waardoor het een slechte keuze is voor toewijzingsdoeleinden.

1. 1. Verdelend onderhandelen is niet nodig. Basis beginsel van onderhandelen over de inkomensverdeling is dat er altijd een situatie zal zijn waarin je verliest. Als de ene partij wint, zal de andere partij onvermijdelijk verliezen. Bij distributiebiedingen wordt ervan uitgegaan dat er geen mogelijkheid is om de taart te vergroten. Dat is echter niet het geval. Als partners dat willen, kunnen ze de taart uitbreiden. Zij kunnen ervoor zorgen dat alle partijen die betrokken zijn bij het distributieproces een gelijk deel ontvangen. De distributieve onderhandelingsmethode kan worden vervangen door integratief onderhandelen. Conflicten kunnen dus gedeeld worden door samenwerking. Verdelende onderhandelingen
   2. Een ander nadeel van handelsbesprekingen is dat zij partijen tot destructief handelen kunnen aanzetten. De relatie tussen de partijen lijdt eronder omdat beide partijen zich te veel op hun meningsverschillen concentreren in plaats van zich in te spannen om tot wederzijdse oplossingen te komen.

Voordelen van distributiehandel

Distributief onderhandelen is alleen nuttig in situaties waarin de voordelen niet door iedereen worden gedeeld. Door gebruik te maken van distributieve onderhandelingen kan elke partij erop vertrouwen dat zij het maximale voordeel uit de onderhandelingen zal halen.

Een voorbeeld van distributieonderhandelingen.

1. 1. • Het eerste voorbeeld van distributief onderhandelen is wanneer iemand een auto probeert te kopen. Bij deze transactie zijn twee partijen betrokken: de verkoper en de koper. Beide partijen zijn van plan het maximale voordeel uit de transactie te halen.

De verkoper wil de auto voor de hoogst mogelijke prijs verkopen en de koper wil zo min mogelijk betalen. Onderhandelingen die plaatsvinden tussen beide partijen zijn een geschikt voorbeeld van distributieonderhandelingen. Omdat beide partijen in de toekomst minder snel zaken met elkaar zullen doen. Daarom moet je niet bang zijn om je relatie te verpesten.

Verdelende onderhandelingen

Daarom onderhandelen beide partijen om de beste deal te krijgen. Uiteindelijk krijgt één partij de betere kant van de deal. Ofwel verkoopt de verkoper de auto voor een goede prijs, ofwel weet de koper er een betere deal voor te krijgen.

1. 1. • Het concept van distributieve onderhandelingen wordt ook vaak toegepast bij de verkoop van onroerend goed. De transactie vindt plaats tussen de koper van het onroerend goed en de makelaar. Een vastgoedmakelaar bepaalt de prijs van een woning op basis van verschillende kenmerken, zoals de ligging van de woning en de marktwaarde ervan.

In dit geval is de makelaar van plan de woning tegen de hoogst mogelijke prijs te verkopen. In dit geval probeert de koper de laagst mogelijke prijs voor het onroerend goed te krijgen. In dit scenario zullen integratieve onderhandelingen niet werken, omdat er niets kan worden gedaan om ervoor te zorgen dat beide partijen van een win-winsituatie kunnen genieten. Het concept van distributieve onderhandeling wordt dus toegepast om de transactie tussen beide partijen af ​​te wikkelen. Uiteindelijk zal de ene partij profiteren van de overeenkomst, terwijl de andere partij verliezen zal lijden.
Distributieonderhandelingen zijn nuttig bij de aanschaf hiervan middelen, zoals auto's, auto's, onroerend goed. Over de prijs van dergelijke activa kan worden onderhandeld, en de partij die kan onderhandelen, krijgt een betere deal.

Uitgang

Distributieve onderhandeling is het onderhandelingsproces dat plaatsvindt tussen partijen die betrokken zijn bij het proces van het delen van middelen. Door middel van distributieve onderhandelingen probeert elke partij het maximale voordeel uit de onderhandelingen te halen. Integratief onderhandelen is echter een betere keuze dan distributief onderhandelen, zoals bij integratief onderhandelen; de partijen spannen zich in om ervoor te zorgen dat iedereen gelijke voordelen uit de verdeling krijgt.

 АЗБУКА

Conflicten: hoe beheer je ze en hoe kun je ze oplossen?