Sermaye yapısı – tanım, formül ve teori

Sermaye yapısı, bir şirketin faaliyetlerini ve varlıklarını finanse etmek için kullandığı borç ve/veya özsermaye miktarıdır. Bu, şirketlerin genel operasyonlarını ve büyümelerini nasıl finanse ettiklerine dair ipuçları veriyor. Sermaye yapısı, bir firmanın yatırımcıları veya hissedarları için ürettiği getirileri etkileyebilir. Ayrıca bir firmanın bir gerileme veya hayal kırıklığı yaşayıp yaşamadığına da karar verebilir. Sermaye yapısı genellikle borç/özsermaye veya borç/özsermaye oranı olarak gösterilir. Özsermaye ve borç sermayesi sübvansiyon veya finansman için kullanılıyor sermaye maliyetleri, faaliyetler, satın almalar ve çeşitli yatırımlar.

Sermaye Yapısı Nedir?

tanım: Sermaye yapısı, bir şirketin borç ve özsermayeden oluşan uzun vadeli sermayesinin birleşimi olarak tanımlanır. Bu, firmanın büyümesini ve ilgili varlıklarını destekleyen son derece dayanıklı bir finansman türüdür.

Özsermaye, daha pahalı ve aynı zamanda daha fazla finansal esnekliğe sahip kalıcı bir sermaye kaynağıyla ilişkilidir. Borç, gelecekte bir noktada bilinmeyen bir maliyetle yeniden finansman ihtiyacıyla birlikte, bir şirketin sabit ve taahhüt edilen nakit çıkışlarına ilişkin yasal yükümlülüğüne dahil olan daha ucuz ve sınırlı vadeli bir sermaye kaynağıyla ilişkilidir.

Anlamak. Sermaye yapısı

Sermaye yapısı, uzun vadeli ve kısa vadeli borçların yanı sıra adi ve imtiyazlı hisselerin bir kombinasyonu olarak anlaşılabilir. Bir firmanın sermaye yapısı incelenirken kısa vadeli borcun uzun vadeli borçla karşılaştırıldığında oranı dikkate alınır. Bu, borç ve özsermaye karışımını içeren bir sermaye karışımını ima etmektedir. Burada özsermaye, bir şirketin adi ve imtiyazlı hisse senetlerinin yanı sıra dağıtılmamış karlarını ifade ederken, borç genellikle uzun vadeli borçları, kısa vadeli borçlanmaları ve ayrıca itfa edilebilir imtiyazlı hisse senetlerinin ve faaliyet kiralamalarının ana tutarının bir kısmını içerir.

Sermaye yapısını anlamak için kullanılabilecek önemli oranlar arasında borç oranı, kapitalizasyon oranı ve borç-özsermaye oranı yer alır. Bu nedenle sermaye yapısı analizinin en önemli bulgularından biri, bir firmanın tüm faaliyetlerini ve büyümesini nasıl finanse ettiğini gösterme yeteneğidir. D/E veya borç/özsermaye oranı, bir şirketin borçlanma uygulamalarının riskliliğini belirlemede etkilidir.

Şirket sermaye yapısı formülü

Bir firmanın sermaye yapısı borç artı toplam özsermaye olarak ifade edilebilir.

Sermaye yapısı=DO+TSE

Burada DO borcu temsil ediyor ve TSE toplam sermayeyi mi ifade ediyor?

Terminoloji. Sermaye yapısı

1. Sermaye piyasası

ECM veya özsermaye piyasası, şirkete para kazandırmayı amaçlayan “şirketler ve finansal kuruluşlar” arasındaki bir piyasadır.

Sermaye yapısında özsermaye finansmanı, şirketin adi ve imtiyazlı hisselerinin yanı sıra dağıtılmamış karlarını da içerir. Bu, yatırılmış sermaye olarak değerlendirilir ve hissedarın bilançosunun özsermaye bölümünde görünür.

2. Borç sermaye piyasaları. Sermaye yapısı

DCM aynı zamanda tahvil ve kredi gibi borçlanma senetlerinin alım satımı için kullanılan sabit gelirli bir piyasa olarak da anlaşılmaktadır.

Şirketler ve hükümetler, büyüme veya bakım için kullanılabilecek uzun vadeli fonları toplamak için bu pazarların her ikisini de kullanıyor.

Borç ve özsermaye arasındaki dengeler

Firmaların kurumsal finansman ve şirket yönetimi sırasında sermaye yapılarına karar verirken düşünmeleri gereken çok sayıda ödünleşim vardır. Onlara da bakalım -

1. Adil olmanın artıları ve eksileri

Faiz ödemesi yoktur, zorunlu sabit ödeme yoktur (temettüler isteğe bağlıdır) ve vade tarihleri ​​yoktur (sermaye iadesi yoktur).

Bununla birlikte, sermayenin şirket üzerinde mülkiyeti ve kontrolü vardır, aynı zamanda oy haklarına da sahiptir (genellikle) ve yüksek bir zımni sermaye maliyetine sahiptir.

Ayrıca yüksek getiri oranı (temettüler ve sermaye kazançları). Özsermaye sahipliği aynı zamanda tasfiye durumunda firmanın varlıkları üzerinde nihai hak iddia etme hakkına sahiptir ve maksimum operasyonel esneklik sağlar.

2. Borcun artıları ve eksileri. Sermaye yapısı

Borç, faiz ödemelerini (genellikle) içerir, ayrıca sabit bir geri ödeme planına ve tasfiye durumunda firmanın varlıklarına ilk hak talebinde bulunma hakkına da sahiptir.

Aynı zamanda sözleşmelere uyulmasını da gerektirir. finansal performans göstergeleri . Aynı zamanda operasyonel esneklik konusunda da sınırlamalar getiriyor ve özsermayeyle karşılaştırıldığında daha düşük bir sermaye maliyetine sahip.

Borç ayrıca özsermayeden daha düşük bir getiri oranı sunar.

Optimum sermaye yapısı

Bir firmanın ideal sermaye yapısı genellikle, firma için en düşük ağırlıklı ortalama sermaye maliyetine (WACC) yol açan borç ve özsermaye oranı olarak tanımlanır. Yapıyı optimize etmek için firmalar daha fazla borç veya özsermaye fonu sağlayabilir.

Alınan yeni sermaye, yeni varlıklara yatırım yapmak için kullanılabilir veya bir tür yeniden sermayelendirme türü olarak halihazırda ödenmemiş borcu/özsermayeyi geri satın almak için kullanılabilir.

Sektöre göre sermaye yapısı

Sermaye yapıları endüstriler arasında önemli ölçüde farklılık gösterebilir. Madencilik gibi çeşitli döngüsel endüstriler genellikle borçlanmaya uygun değildir çünkü kazançları veya nakit akışı profilleri değişken olabilir ve borcu geri ödeme yetenekleri çok zayıftır.

Sigorta ve bankacılık gibi diğer bazı sektörler oldukça kaldıraçlıdır ve eylem planları büyük miktarda borç gerektirir. Özel işletmelerin, özellikle de sahiplerinden kişisel garanti alması gereken küçük şirketlerin özsermaye yerine borç kullanması daha zor olabilir.

Bir işletme nasıl yeniden sermayelendirilir? Sermaye yapısı

Borç/özsermaye oranını değiştirerek sermaye yapısını iyileştirmeye karar veren herhangi bir firma bunu iki şekilde yapabilir. İşte deneyebilecekleri yöntemlerden bazıları:

1. Borç ihracı ve hisselerin geri alımı. Sermaye yapısı

Bunda firma borç vererek borç alacak ve daha sonra sermayenin tamamını öz sermaye yatırımcılarından hisse geri satın almak için kullanacak. Bu durum borç miktarını artıracak ve bilançodaki özsermaye miktarını azaltacaktır.

2. Hisse senedi yatırımcılarına borç vermek ve büyük temettüler ödemek

Bu durumda, firma borç alacak (yani borç çıkaracak) ve daha sonra bu parayı bir defaya mahsus özel temettü ödemek için kullanabilir, bu da özsermayenin değerini temettü miktarı kadar daha da azaltacaktır. Bu, borcunuzu artırmak ve net değerinizi azaltmak için kullanabileceğiniz başka bir yöntemdir.

3. Hisse ihracı ve borcun geri ödenmesi. Sermaye yapısı

Bu yöntemde firma, yeni hisse satarak hisse ihraç etmek için ters yönde hareket edecek ve ardından parayı alıp borcunu ödemek için kullanacaktır.

Yöneticiler sermaye yapısı kararlarını nasıl alırlar?

Bu, ağırlıklı ortalama sermaye maliyeti (WACC) kullanılarak yapılabilir.

WACC'yi hesaplamak için yöneticilerin her bir sermaye bileşeninin maliyetini veya giderini karşılık gelen ağırlıkla çarpması gerekir.

Analistler ve yatırımcılar sermaye yapısını nasıl kullanıyor?

Çok fazla borcu olan şirketler kredi riski olarak değerlendirilmelidir. Bununla birlikte, büyük bir net değer, firmanın büyüme fırsatlarını yeterince değerlendiremediği veya harcamaları veya sermaye maliyeti için çok para ödediği anlamına gelecektir.

Ne yazık ki gerçek anlamda bir borç-özsermaye oranı yaratmak için rehber olarak kullanabileceğiniz sihirli bir borç-özsermaye oranı bulamazsınız. mükemmel Sermaye yapıları. Doğru borç ve özsermaye karışımını karakterize eden şey, bir firmanın faaliyet gösterdiği endüstri türüne, gelişim aşamasına bağlı olarak değişir ve aynı zamanda faiz oranlarındaki ve düzenleyici ortamdaki dış değişiklikler nedeniyle zaman içinde de değişebilir.

Analistler ve yatırımcılar sermaye yapısını değerlendirmek için hangi ölçümleri kullanıyor?

Bir şirketin sermaye yapısının bilgeliğini değerlendirmek için WACC'nin yanı sıra diğer bazı oranlar da kullanılabilir. Kaldıraç oranları aynı zamanda D/E oranı, borç-özsermaye oranı veya borç oranı gibi sermaye yapısını değerlendirmek için kullanılan bir oran grubudur.

İkame teorisi. Sermaye yapısı

Teori, yönetimin, hisse başına kazancı veya hisse başına kazancı optimize etme nihai hedefi ile sermaye yapısını kontrol edebileceği analizine dayanmaktadır. 10 tarihli SEC Kuralı 18b-1982, kamu şirketlerinin halka açık olarak kendi hisselerini geri satın almasına izin verdi pazar ve yapının manipülasyonunu basitleştirdi başkent. Bu teori daha fazla sayıda test edilebilir tahmin sunar.

Birincisi, ortalama piyasa kazancı getirisinin, kurumlar vergileri sonrası şirket tahvillerinin ortalama piyasa faiz oranı ile dengeleneceğini varsaydı; bu, "Fed modelinin" yeniden ifadesidir. Sonraki tahmin, yüksek değerleme oranlarına veya düşük kârlılığa sahip firmaların neredeyse sıfır borcuna sahip olacağı, ancak düşük değerleme oranlarına sahip firmaların daha fazla kaldıraçlı olacağı yönündeydi.

Firmaların benzersiz bir borç/özsermaye oranı olması, bu durum neden bazı firmaların temettü kullandığını, bazılarının ise kullanmadığını açıklıyor. Dördüncü tahmin, piyasada şirketlerin göreli fiyat oynaklığı ile kaldıraçları arasında negatif bir ilişkinin olduğu anlaşılmaktadır.

Sonuç!

Hepsini bir araya getirmek gerekirse, sermaye yapısı bir işletmede çalışan sermayenin türüne göre yüzdesini ifade eder. Genel olarak iki tür sermaye yapısı vardır: özsermaye ve borç sermayesi.

Her ikisinin de artıları ve eksileri var. Dengenin ticari büyümeyi desteklemesi bekleniyor. Çok büyük bir kısım başarılı Kurumsal yönetim ve yönetişim, hissedarlar için ideal risk ve ödül dengesini sağlayan bir sermaye yapısı oluşturmaktır.

Analistler, hissedarlar ve yatırımcılar genellikle bir işletmenin karlı bir yatırım olup olmadığını değerlendirmek için işletmenin borç/özsermaye oranına bakarlar. Oranın 1,0'ın üzerinde olması durumunda firmalar özsermayeden daha fazla borçla finanse edilecek. Sermaye yapısının bir diğer unsuru işletme sermayesi, yani şirketin kullanabileceği nakittir.

Burada işletme sermayesi firmanın varlıkları ve yükümlülükleri arasındaki fark olarak anlaşılabilir. Özsermayeden daha fazla borcu olan bir işletmenin varlıklarından daha fazla borcu olacaktır. Farklı endüstrilere yatırım yapmak genellikle daha riskli kabul edilir.