Koszty krańcowe. Jak obliczyć?

Koszt krańcowy to zmiana całkowitego kosztu, która następuje w wyniku wyprodukowania lub zużycia jednej dodatkowej jednostki produktu lub dobra konsumpcyjnego. Pojęcie to jest aktywnie wykorzystywane w ekonomii i biznesie, zwłaszcza w analizie procesów produkcyjnych i wydatkowych. Zwykle wyrażają, o ile koszty całkowite wzrosną lub zmniejszą się, jeśli produkcja lub konsumpcja wzrośnie lub zmniejszy się o jedną dodatkową jednostkę.

Przykłady kosztów krańcowych obejmują:

1. produkcja: Jest to zmiana całkowitego kosztu wytworzenia jednej dodatkowej jednostki dobra lub usługi.
2. Konsumpcja: Jest to zmiana całkowitego kosztu spożycia jednej dodatkowej jednostki towaru lub usługi po stronie konsumenta.
3. Czynniki produkcji: Jest to zmiana całkowitego kosztu jednej dodatkowej jednostki wykorzystania czynników produkcji, takich jak praca, kapitał lub surowce.
4. Reklama: Jest to zmiana całkowitych kosztów reklamy mająca na celu przyciągnięcie jednego dodatkowego klienta lub zwiększenie wolumenu Obroty za sztukę.
5. Koszty krańcowe wytworzenia dodatkowego produktu: Jest to zmiana całkowitego kosztu wytworzenia dodatkowego produktu przy zachowaniu dotychczasowego poziomu produkcji pozostałych dóbr.

Znajomość kosztów krańcowych pozwala przedsiębiorstwom i ekonomistom podejmować bardziej świadome decyzje dotyczące efektywności wykorzystania zasobów oraz optymalizacji procesów produkcyjnych lub konsumenckich. W analizie wykorzystano koncepcję użyteczności krańcowej (w przypadku konsumpcji) lub produktywności krańcowej czynników (w przypadku produkcji).

Co to jest koszt krańcowy? 

Koszt krańcowy oblicza się w momencie osiągnięcia progu rentowności i gdy wyprodukowane towary pokrywają koszty stałe, a koszty zmienne nie zostały jeszcze uwzględnione. W obliczeniach powszechnymi kosztami zmiennymi są materiały i siła robocza, a także wzrost kosztów stałych, takich jak koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne. Formuła jest przydatna dla organizacji, ponieważ służy do zwiększania generacji przepływ środków pieniężnych. Stosowany jest głównie przez księgowych pracujących w grupie wyceny dla klientaoraz analitycy zajmujący się bankowością inwestycyjną przy modelowaniu finansowym.

Gdy średni koszt organizacji jest stały, wówczas zarówno koszty przeciętne, jak i krańcowe są prawie równe. Jeśli branża (linie lotnicze i samochody) wymaga ogromnych Inwestycje kapitałowe, i wykazuje wysokie koszty przeciętne, wówczas koszty krańcowe będą zaniedbywalne. Koszt krańcowy jest również ważnym czynnikiem przy alokacji zasobów. Pomaga kierownictwu podejmować decyzje dotyczące alokacji zasobów w procesie produkcyjnym w celu osiągnięcia optymalnych wyników. Koszt marginalny

Do oszacowania kierownictwo wykorzystuje koszt krańcowy ceny każdej jednostki towarów i usługoferowanych konsumentom. Jeśli jest uszkodzony cena przewyższa koszt krańcowy produktu oznacza to, że przychody będą większe niż dodatkowe koszty. Następnie organizacja może nadal zwiększać produkcję. Jeśli cena sprzedaży jest niższa niż koszt krańcowy produktu, oznacza to, że przychody będą mniejsze niż koszty dodatkowe i organizacja nie powinna kontynuować dodatkowej produkcji.

Czym są bariery psychologiczne?

Jak obliczyć. Koszt marginalny            

Koszt krańcowy można łatwo obliczyć za pomocą tego wzoru.

Koszt krańcowy = zmiana wartości/zmiana ilości

Firma XYZ produkuje 1000 sztuk po 10 000 dolarów. Jego produkcję należało zwiększyć do 1500 sztuk, a całkowity koszt produkcji również wzrósł do 15000 XNUMX dolarów.

Koszt krańcowy będzie

Koszt = zmiana kosztu/zmiana ilości

Koszt krańcowy = 15000 - 10000/1500 - 1000

Koszt = 5000/500

Pokazuje, że koszt krańcowy zwiększenia produkcji na jednostkę wynosi 10 dolarów.

CD Limited produkuje 100 masek dziennie, a koszt produkcji szacuje się na 1000 dolarów. Ze względu na duży popyt firma zdecydowała się zwiększyć produkcję do 150 sztuk dziennie. Koszt ich produkcji wynosił obecnie 1700 dolarów. Firma Chciał wiedziećczy kontynuować produkcję czy nie. Postanowili więc oszacować jego wartość krańcową.

Koszt krańcowy = zmiana wartości/zmiana ilości

Koszt krańcowy = 1700 - 1000/150 - 100
Koszt = 700/50

Koszt krańcowy = 14

Pokazuje, że koszt krańcowy zwiększenia produkcji na jednostkę wynosi 14 dolarów. Wcześniej koszt ich produkcji wynosił tylko 10 dolarów, ale rosnące ceny kosztów zmiennych zwiększyły koszt krańcowy do 14 dolarów.

Złote Zasady Rachunkowości

Etapy obliczeń.

1. Oblicz zmianę kosztu.  

Pierwszym krokiem w obliczaniu kosztu krańcowego jest obliczenie zmiany kosztu. Koszty wytworzenia obejmują zarówno koszty zmienne, jak i stałe. Zmiana nakładów to poziom produkcji, który determinuje wzrost lub spadek kosztów, ponieważ gdy produkcja jest wysoka, będzie to prowadzić do wysokich kosztów i odwrotnie, niższa produkcja oznacza niższe koszty. Jednym z prostych powodów jest obecność kosztów zmiennych, które są bezpośrednio związane z wielkością produkcji i odpowiednio maleją lub rosną. Czasami czynnikiem generującym koszty są również stałe koszty przyrostowe.
Jeśli szukasz sposobów obliczenia zmiany kosztu, weź całkowity koszt sprzed zmiany produkcji i odejmij go od nowego kosztu lub całkowitego kosztu poniesionego po zmianie. Formuła

Zmiana kosztu całkowitego = nowy koszt – stary koszt

Na przykład firma Mahendra and Sons produkuje 10 motocykli po 1500 dolarów każdy. Całkowity koszt motocykli wynosi 10 * 1500 = 15000 15 USD. Zwiększa moc produkcyjną do 25000, a teraz koszt wzrósł do XNUMX XNUMX USD. Różnica w kosztach całkowitych wynosi

Zmiana kosztu całkowitego = nowy koszt – stary koszt

Koszt całkowity = 25000 - 15000
Zmiana całkowitego kosztu = 10000 XNUMX USD

2. Oblicz zmianę ilości 

Następnym krokiem w obliczaniu kosztu krańcowego jest określenie zmiany ilości. To poziom produkcji określa ilość, a jego zmiana znajduje odzwierciedlenie w zmianie ilości. Gdy tylko poziom produkcji wzrasta, ilość wzrasta i odwrotnie, spadek poziomu produkcji prowadzi do zmniejszenia ilości. Koszt marginalny

Jeśli szukasz sposobów obliczenia zmiany ilości, weź całkowitą ilość sprzed zmiany produkcji i odejmij ją od nowej ilości lub całkowitej ilości, która nastąpiła po zmianie. Formuła